آیا هیدروکسی کلروکین داروی موثری در پیشگیری از کروناست؟

در مطالعه ای که در ماه گذشته در ژورنال NEJM به چاپ رسید به طور مشخصی پاسخ این سوال داده شد. این مطالعه که با مشارکت محققانی از دانشگاه های مینیسوتا، البرتا، مک گیل و منیتوبا انجام شد یک کارازمایی تصادفی، دو سویه کور و پلاسبو-کنترل برای داروی هیدروکسی کلروکین جهت پیشگیری پس از مواجهه با ویروس بود.

فرضیه اثر پروفیلاکسی داروی هیدروکسی کلروکین زمانی گسترده شد که پرزیدنت ترامپ اعلام کرد پس از مثبت شدن تست کرونای برخی از افراد حاضر در کاخ سفید جهت پیشگیری از ابتلا به این ویروس از داروی هیدروکسی کلروکین استفاده میکند.

در این مطالعه ۸۲۱ فرد بدون علامت شرکت داشتند که ازین میان ۷۱۹ نفر کسانی بودند که مستقیما در معرض این ویروس قرار داشتند (مثبت شدن تست کرونای همسر یا یکی از اعضای خانواده و یا کارکنان درمانی که به طور مستقیم با بیماران مبتلا در ارتباط بوده اند).

شرکت کنندگان این مطالعه در دسته مواجهه با ویروس با ریسک بالا (افرادی که به مدت ۱۰ دقیقه یا بیشترو با فاصله کمتر از ۶ فوت بدون استفاده از ماسک یا محافظ جشمی با فرد مبتلا در ارتباط بوده اند) و افرادی با مواجهه با ریسک کمتر (افرادی که ماسک داشته اند اما از محافظ چشمی استفاده نکرده اند) قرار داشتند. معیار ورود به مطالعه گذشت چهار روز پس از مواجهه با ویروس بود.

علاوه بر این، افرادی که پس از مواجهه دارای علامت بودند یا تست پی سی ار انها مثبت شد از مطالعه خارج شدند. ۴۰۷ نفر از شرکت کنندگان دارونما و ۴۱۴ نفر هیدروکسی کلروکین (یک بار با دوز ۸۰۰ میلی گرم، سپس ۶۰۰ میلی گرم در ۶ تا ۸ ساعت پس از آن و نهایتا ۶۰۰ میلی گرم در روز به مدت ۴ روز دیگر) دریافت کردند.

گروه های مطالعه به مدت ۱۴ روز مرتبا و پس از ان به مدت ۴ تا ۶ هفته فالو شدند. نتیجه اولیه به دست امده ازین مطالعه، بروز بیماری با علایم مشخص بود، که ترجیحاً توسط PCR تأیید شد، اگرچه در بسیاری از موارد تایید بیماری با پی سی ار امکان پذیر نبود.

در این مطالعه هیچ اختلاف آماری در میزان عفونت بین گروه HCQ و گروه دارونما وجود نداشت. علاوه بر این هیچ آریتمی در گروه مطالعه مشاهده نشد.

عوارض جانبی مشاهده شده در گروه هیدروکسی کلروکین، اختلالات دستگاه گوارش بود.

تعداد کمی از افراد در هر دو گروه وجود داشتند که مکمل های روی مصرف می کردند و البته هیچ تفاوت اماری بین آنها وجود نداشت.

در روز ۱۴، شرکت کنندگان از نظر کور بودن مطالعه در مورد پلاسبو مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه HCQ 46.5٪ افراد تشخیص داده بودند که از یک دارو واقعی استفاده میکنند، ۹/۴۳٪ مطمئن نبودند و ۱۰٪ آنها بر این باوربودند که دارونما مصرف کرده اند.

در گروه دارونما واقعی، ۳۵.۷٪ به درستی تصور می کردند که داروی واقعی دریافت نمیکنند، ۴۷.۶٪ مطمئن نبودند و ۱۶.۷٪ فکر میکردند که هیدروکسی کلروکین دریافت کرده اند.

تدوین: الهام پات‌راد، فوق بیوشیمی بالینی

منبع:
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2016638?query=featured_home