(TETANUS TOXOID (TT
موارد مصرف:
این توکسوئید برای ایجاد ایمنی فعال علیه بیماری کزاز مصرف می شود.
موارد منع مصرف:
در صورت وجود هرگونه عفونت حاد یا بیماری همراه با تب، اختلالات انعقادی یا کاهش تعداد پلاکت ها و در هنگام شیوع پولیومیلیت نباید مصرف شود.
هشدارها: برای درمان بیماری کزاز یا پیشگیری فوری باید از پادزهر کزاز استفاده شود.
عوارض جانبی: عوارض جانبی این توکسوئید قرمزی، درد و تورم ملایم در ناحیه تزریق (که برای چند روز باقی میماند). تب ملایم، لرز، ناخوشی، افزایش ضربان قلب، کاهش فشار خون، سردرد، درد عضلانی، حساسیت (کهیر و خارش) و واکنش آرتوس می باشند.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان این توکسوئید با ایمنوگلوبولین ضدکزاز موجب چند روز تأخیر در ظهور مصونیت فعال می شود. سایمتیدین باعث افزایش پاسخ های حساسیت تأخیری نسبت به آزمون های جلدی می گردد.
نکات قابل توصیه: با وجود احتمال کاهش پاسخ ایمنی در بیماران مبتلا به عفونت HIV، مصرف این فراورده برای ایمن سازی توصیه می شود.
مقدار مصرف: برای واکسیناسیون اولیه این توکسوئید باید در دو نوبت و هر نوبت ۰/۵ میلی لیتر (داخل عضلانی) به فاصله ۸-۴ هفته و یک نوبت اضافی ۱۲-۶ ماه بعد تزریق شود. نوبت یادآوری هر ۱۰ سال یک بار ۰/۵ میلی لیتر می باشد. هرگاه ایمن سازی در اولین سال زندگی شروع شود، سه نوبت به فاصله ۸-۴ هفته و نوبت چهارم ۱۲-۶ هفته بعد از نوبت سوم باید تجویز شود. برای پروفیلاکسی در درمان زخم اگر فرد واکسینه شده و یا از آخرین نوبت یادآوری بیش از ۱۰ سال نمی گذرد، نیازی به درمان پروفیلاکتیک ندارد. در غیر این صورت در مورد زخم کوچک و تمیز تزریق یک نوبت یادآوری توکسوئید ضروری است و در مورد زخم های دیگر ایمنوگلوبولین کزاز نیز باید تزریق شود. چنانچه فرد واکسینه نشده یا با سابقه واکسیناسیون ناقص می باشد، یک دوره کامل واکسیناسیون با توکسوئید توصیه می شود. در چنین افرادی برای زخم های بزرگ یا کثیف، علاوه بر واکسیناسیون، تزریق ایمنوگلوبولین کزاز نیز توصیه می شود.
اشکال دارویی
Injection