همانطور که قبلا اعلام کردم، نتایج مطالعه ریکاوری (قسمت مربوط به دگزامتازون) در نیوانگلند منتشر شد.
در این مطالعه، تعداد ۲۱۰۴ بیمار در گروه دگزامتازون و تعداد ۴۳۲۱ بیمار در گروه درمان استاندارد قرار داشته اند. به صورت کلی مرگ ۲۸ روزه در گروه دگزامتازون و در گروه درمان استاندارد به ترتیب در ۴۸۲ بیمار و در ۱۱۱۰ بیمار رخ داده است. اما تفاوت مرگ و میر بین دو گروه به سطح حمایت تنفسی وابسته بوده است:
دگزامتازون،
- مرگ و میر بیماران تحت ونتیلاتور را تا ۳۶% کاهش داده است و
- مرگ ومیر بیماران نیازمند اکسیژن (بدون ونتیلاسیون) را تا ۱۸% کم کرده است ولی
- در کاهش مرگ و میر در بیمارانی که نیاز به حمایت اکسیژن نداشته اند موثر نبوده است.
در این پروژه بیماران، ۶ میلی گرم دگزامتازون را به صورت خوراکی یا وریدی برای تا ده روز دریافت می کرده اند. این مقاله همراه با یک ادیتوریال از سوی Anthony S. Fauci و H. Clifford Lane منتشر شده است. ریکاوری از این اپروچ استفاده کرده است که به جای وارد کردن تعداد کمی بیمار در یک مطالعه پیچیده، تعداد زیادی بیمار در یک مطالعه ساده بررسی شده اند.
قبلا در یک مطالعه مشخص شده بود که دو برابر شدن سطح کورتیزول، ۴۲٪ ریسک مرگ بیماران کوید۱۹ را بیشتر می کند. به این معنا که کورتیزول بالا یک تابلوی نشان دهنده استرس بیشتر ناشی از بیماری شدید تر است.
