EPINEPHRINE
موارد مصرف:
این دارو برای درمان فوریتی واکنش های حاد آلرژیک، آنافیلاکسی، آنژیوادم، نعوظ مداوم، خونریزی لثه و احیای قبلی-عروقی و همراه با بی حسکننده های موضعی مصرف می شود.
هشدارها
۱- در صورت وجود پرکاری تیروئید، دیابت، بیماری قلبی-عروقی، خونریـــزی و شــــوک کاردیوژنیک یا تروماتیک با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- تزریق داخل سرینی اپی نفرین ممکن است موجب بروز گانگرن شود.
۳- تزریق اپی نفرین به داخل شریان به علت انقباض شدید عروق و احتمال بروز گانگرن توصیه نمی شود.
۴- لازم است همزمان با تزریق اپی نفرین، حجم مایعات از دست رفته نیز جبران شود.
۵- افزودن اپی نفرین به بی حسکننده های موضعی برای تزریق در اندام های انتهائی بدن و انگشتان، زبان، بینی، گوش و آلت تناسلی مردانه توصیه نمی شود.
۶- مصرف این دارو برای درمان اسپاسم برونشیال حاد به دلیل احتمال تحریک بیش از حد قلب به ویژه در مقادیر زیاد توصیه نمی شود.
عوارض جانبی: اضطراب، لرزش، تاکی کاردی، آریتمی، احساس سرما در اندام های انتهائی بدن، زیادی فشار خون و خیز ریوی، تهوع، استفراغ، تعریق، ضعف و سرگیجه با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان هالوتان با اپی نفرین ممکن است خطر بروز آریتمی شدید بطنی را افزایش دهد. انفلوران یا ایزوفلوران نیز ممکن است عضله قلب را به اثرات مقلد سمپاتیک اپی نفرین حساس نماید. مصرف همزمان اپی نفرین با دارو‌های ضدافسردگی سه حلقه ای، ممکن است اثرات قلبی-عروقی اپی نفرین را تشدید کند. مصرف همزمان دارو‌های بتابلاکر با اپی نفرین، ممکن است به مهار اثرات درمانی هر دو دارو منجر شود. مصرف همزمان دیگوکسین با اپی نفرین ممکن است خطر بروز آریتمی قلبی را افزایش دهد. مصرف همزمان ارگوتامین با اپی نفرین ممکن است منجر به افزایش اثر تنگ کننده عروق، ایجاد ایسکمی عروق محیطی و گانگرن شود. مصرف همزمان آن با انسولین ممکن است منجر به کاهش اثر انسولین شود.
نکات قابل توصیه
۱- این دارو در موارد اضطراری برای درمان واکنش های آلرژیک باید بلافاصله حتی در صورت امکان توسط خود بیمار یا اطرافیانش مصرف شود.
۲- محلول تزریقی اپی‌نفرین با غلظت mg/ml ۱، قبل از تزریق داخل قلبی یا وریدی باید رقیق شود. برای این منظور ۰/۵میلی لیتراز محلول اپی نفرین باید با محلول تزریقی کلرور سدیم، به حجم ۱۰میلی لیتر رسانده شود.
مقدار مصرف
بزرگسالان: به عنوان گشاد کننده نایژه، ابتدا ۰/۵- ۰/۲ میلی گرم تزریق زیرجلدی می شود که این مقدار هر ۲۰ دقیقه تا ۴ ساعت بر حسب نیاز بیمار تکرار می شود. در آنــــــــافیلاکسی، ابتدا ۰/۵-۰/۳میلی گــــــرم تزریق عضلانی یا زیرجلدی می شود که این مقدار هر ۲۰-۱۰ دقیقه (تا سه بار) برحسب نیاز بیمار تکرار می شود. به عنوان تنگ کننده عروق در شوک آنافیلاکتیک، ابتدا ۰/۵میلی گرم تزریق عضلانی یا زیرجلدی می شود و پس از آن ۰/۰۵- ۰/۰۲۵میلی گرم هر ۱۵-۵ دقیقه بر حسب نیاز بیمار تزریق وریدی می شود. به عنوان محرک قلبی نیز ۱-۰/۱میلی گرم داخل قلب یا ورید تزریق می گردد که این مقدار در صورت نیاز، هر ۵ دقیقه تکرار می شود.
کودکان: به عنوان گشادکننده نایژه در درمان آنافیلاکسی، mg/kg ۰/۰۱ تا حداکثر ۰/۳میلی گرم برای هر نوبت تزریق زیرجلدی می گردد که این مقدار برحسب نیاز هر ۱۵ دقیقه برای دو نوبت و سپس هر ۴ ساعت تکرار می شود. به عنوان تنگ کننده عروق در شوک آنافیلاکتیک، ابتدا ۰/۳میلی گرم عضلانی یا وریدی تزریق می گردد که این مقدار در صورت نیاز هر ۱۵ دقیقه برای ۳ یا ۴ نوبت تکرار می شود. به عنوان محرک قلبی نیز mg/kg ۰/۰۰۵-۰/۰۱ داخل عضله قلب یا به صورت وریدی تزریق می گردد.
اشکال دارویی
Injection: 1mg/ml, 1mg/10 ml