ANTIDEPRESSANTSCENTRAL NERVOUS SYSTEM MEDICINES

IMIPRAMINE

ایمی پرامین

IMIPRAMINE

موارد مصرف:

ایمی پرامین برای درمان افسردگی و شب  ادراری کودکان تجویز می ‌شود.

هشدار ‌ها: در صورت وجود آسم، اختلال دوقطبی، اختلالات خونی، گوارشی یا قلبی-عروقی، گلوکوم با زاویه بسته، افزایش فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، نارسایی کبد یا کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبی: خشکی د‌هان، خواب‎ آلودگی، ضعف و خستگی، تاری دید، افزایش فشار داخل کره چشم، یبوست، ‌تهوع، اشکال در ادرار کردن، کاهش فشار خون وضعیتی،‌ اختلال ضربان قلب، واکنش ‌های حساسیت مفرط، اختلالات رفتاری، اختلالات حرکتی، اختلال در فعالیت جنسی، ‌افزایش اشتها و وزن عوارض اندوکرین مانند ژنیکوماستی، اختلالات خونی، اغتشاش شعور، عصبانیت یا بی قراری از عوارض جانبی این دارو هستند.

تداخل ‎های دارویی: مصرف همزمان این دارو با مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز، باعث تحریک CNS و افزایش فشار خون می ‌گردد. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر دارو ‌های ضدصرع، مقابله می‌کند. بعضی از دارو‌ های ضدصرع با کاهش غلظت پلاسمایی این دارو، اثر ضدافسردگی آن را کاهش می ‌دهند. این دارو اثر کاهنده فشار خون کلونیدین و گوانیتیدین را کاهش می ‌دهد. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین‎ ها موجب افزایش عوارض جانبی ضد‎موسکارینی و تسکین ‎بخش هر دو دارو می‌ شود. همچنین احتمال بروز حملات تشنجی را افزایش می ‌دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو‌ های مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی-عروقی و احتمالاً بروز آریتمی، تاکی کاردی یا افزایش فشار خون شود. مصرف همزمان این دارو با دارو‌ های ضدتیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فراورده‎ ‌های حاوی الکل و سایر دارو‌های مضعف CNS با این دارو ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود. سایمتیدین با مهار متابولیسم این دارو، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می ‌دهد.

نکات قابل توصیه
۱- از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف به تدریج در طول یک دوره حداقل ۴ هفته‌ ای باید انجام شود.
۲- در هفته ‎‌های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار را تحت  نظر قرار داد.
۳- برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل ۲هفته وقت لازم است.
۴- به علت نیمه عمر طولانی دارو، تجویز یک  نوبت آن در موقع خواب،‌ کفایت می ‌کند.
۵- به بیمار باید یادآوری شود که در صورت بروز علائم ضد ‎موسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می‌ شود.
۶- در صورت وجود سابقه مصرف مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع مصرف آن، مصرف این دارو را آغاز نمود.
۷- در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده مونوآمین اکسیداز باید حداقل یک هفته بین قطع مصرف این دارو و شروع داروی جدید فاصله ایجاد شود.
۸- این دارو با ایجاد خواب ‎آلودگی، ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت و هوشیاری دارند (مانند رانندگی) تأثیر بگذارد.
۹- به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه، هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود.
۱۰- با مصرف این دارو، خشکی د‌هان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از ۲هفته، باید به پزشک مراجعه نمود.

مقدار مصرف
خوراکی
بزرگسالان: به  عنوان ضدافسردگی، ۵۰-۲۵ میلی‌گرم سه یا چهار بار در روز مصرف می شود و سپس مقدار مصرف بر حسب تحمل و نیاز بیمار تنظیم می گردد.
کودکان: به  عنوان ضدافسردگی در کودکان ۱۲-۶ سال، mg/day ۱۰-۳۰ در دو نوبت منقسم و در نوجوانان mg/ day ۲۵-۵۰ در نوبت منقسم مصرف می شود. برای کنترل شب -‎ادراری،mg/ day ۲۵یک ساعت قبل از خواب مصرف می ‌شود. در صورت عدم بروز پاسخ مطلوب، پس از یک هفته، مقدار مصرف را می توان تا ۵۰ میلی‌گرم در کودکان با سن کمتر از ۱۲سال و ۷۵ میلی‌گرم در کودکان با سن بیشتر از ۱۲سال افزایش داد.
تزریقی: به عنوان ضدافسردگی تا mg/day ۱۰۰ در نوبت های منقسم تزریق عضلانی می گردد.

اشکال دارویی

Tablet: 10mg, 25mg, 50mg
Injection: 25mg/2ml

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا