الف تا ی بیماری هاس

سرطان کولون (Colon cancer)

تعریف

سرطان کولون، سرطان روده بزرگ (کولون) است که بخش انتهایی دستگاه گوارشی شما است. سرطان مقعد سرطان چند اینچ انتهایی کولون است. این دو با هم اغلب به عنوان سرطان‌های کولورکتال نامیده می‌شوند. بیشتر موارد سرطان کولون، به صورت انبوهی از سلول‌های غیرسرطانی (خوش‌خیم)، به نام پولیپ‌های غده‌ای شروع می‌شوند. در طول زمان، بعضی از این انواع پولیپ‌ها، تبدیل به سرطان کولون می‌شوند.

پولیپ‌ها، ممکن است کوچک بوده و شاید علائم و نشانه‌هایی را ایجاد نمایند. به همین دلیل، پزشکان انجام آزمایشات غربالگری منظمی را جهت کمک به جلوگیری از ایجاد سرطان کولون، با شناسایی پولیپ‌ها، قبل از اینکه سرطانی شوند، توصیه می‌کنند.


علائم

علائم و نشانه‌های سرطان کولون عبارتند از:

  • تغییر در عادات روده و شکم، شامل اسهال یا یبوست، و یا تغییر در قوام و غلظت مدفوع
  • خونریزی ناحیه مقعد و یا وجود خون در مدفوع
  • ناراحتی مزمن ناحیه شکمی، مثل گرفتگی عضلانی (کرامپ)، گاز معده، و یا درد شکمی
  • این احساس که روده شما کامل تخلیه نمی‌گردد
  • ضعف و یا خستگی
  • کاهش وزن بدون دلیل

بسیاری از افراد مبتلا به سرطان کولون، هیچ‌گونه علامت و یا نشانه‌ای را در مراحل ابتدایی بیماری تجربه نمی‌کنند. وقتی که علائم پدیدار می‌گردند، احتمالاً بسته به اندازه و بزرگی سرطان و موقعیت و مکان آن در روده بزرگ، با یکدیگر تفاوت دارند.


علل

در بیشتر موارد، این که چه عواملی باعث ایجاد سرطان کولون می‌شوند، کاملاً مشخص نیست. پزشکان می‌دانند که سرطان کولون هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌های سالم ناحیه کولون، تغییر یافته و دگرگون می‌شوند.
سلول‌های سالم، رشد کرده، و برای اینکه عملکرد طبیعی بدن حفظ گردد، به‌طور منظم تقسیم می‌شوند. اما هنگامیکه، یک سلول آسیب دید و سرطانی شد، سلول‌ها به تقسیم شدن خود ادامه می‌دهند، حتی وقتی که به سلول‌های جدید، نیازی نباشد. این سلول‌های سرطانی، می‌توانند به بافت‌های مجاور حمله کرده و آنها را نابود سازند و همچنین می‌توانند به سایر بخش‌های بدن نیز حرکت نمایند.رشد مرحله قبل از سرطان در کولون:
سرطان کولون در  اغلب  اوقات، به‌صورت توده‌هایی از سلول‌های مرحله قبل از سرطانی(پولیپ‌ها)، در پوشش داخلی کولون آغاز می‌شود. پولیپ‌ها می‌توانند به‌صورت اشکال قارچی،  ساده و مسطح، و یا گوشه‌دار در دیواره کولون پدیدار شوند. بیرون‌آوردن پولیپ‌ها  قبل از آنکه سرطانی شوند، می‌تواند از سرطان کولون پیشگیری نماید.موتاسیون ‌های (جهش‌های) ژنی موروثی که احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش می‌دهند. موتاسیون‌های ژنی موروثی که ریسک ابتلاء به سرطان  کولون را افزایش می‌دهند، می‌توانند از اعضا, خانواده به یکدیگر انتقال یابند. اما این ژن‌های به ارث رسیده ، تنها در ارتباط با درصد کمی از سرطان‌های کولون می‌باشند. موتاسیون‌های ژنی به ارث رسیده(موروثی)، لزوماً باعث ایجاد سرطان نمی‌گردند، اما می‌توانند احتمال خطر ابتلاء به سرطان را در فرد افزایش دهد. بیشترین اشکال شایع سندرم‌های سرطان کولون موروثی(به ارث یافته) عبارتند از:

  • پولیپ‌های غده‌ای فامیلی(خانوادگی) FAP :FAP اختلال نادری است که موجب می‌شود هزاران پولیپ در پوشش داخلی کولون و مقعد(رکتوم)، رشد و توسعه یابند. درافرادی که FAP آنها درمان نشده است، شانس ابتلاء به سرطان کولون گسترش یافته  قبل از سن ۴۰ سالگی، بیشتر است.
  • سرطان کولورکتال نانپولایپوسیس ارثی (HNPCC :(HNPCC که همچنین سندرم LYNCH نامیده می‌شود، احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون و سایر سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. شانس ابتلاء افراد  HNPCC به سرطان کولون قبل از سن ۵۰ سالگی بیشتر است.
  • FAP،HNPCC و سایر سندرم‌های سرطان کولون موروثی که نادرتر هستند، از طریق ژنتیک می‌توانند شناسایی شده و تشخیص داده شوند. اگر نگران سابقه خانوادگی سرطان کولون در خود هستید، با پزشک خود در این مورد که آیا سابقه خانوادگی شما اشاره‌ای به احتمال خطر بروز این عوارض و موقعیت‌ها دارد یا خیر صحبت نمایید.

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش دهند، عبارتند از:
  • سن بالا: اکثریت قریب به اتفاق افرادی که سرطان کولون در آنها تشخیص داده می‌شود، سن بالای ۵۰ سال دارند. هرچند سرطان کولون، می‌تواند در افراد جوان‌تر نیز رخ دهد، اما این امر با احتمال کمتری اتفاق می‌افتد.
  • نژاد آفریقایی- آمریکایی: نژاد آفریقایی- آمریکایی، احتمال خطر بیشتری در ابتلاء به سرطان کولون نسبت به سایر افراد در نژادهای دیگر دارند.
  • سابقه فردی سرطان کولورکتال یا پولیپ: اگر شما قبلاً مبتلا به سرطان کولون  و یا پولیپ‌های غده‌ای بوده‌اید، بیشتر در معرض خطر ابتلاء به سرطان کولون در آینده قرار دارید.
  • عارضه روده التهابی: بیماری‌های التهابی مزمن مربوط به کولون، مثل کولیت اولسراتیو و بیماری کرون، می‌توانند خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش دهد.
  • سندرم‌های موروثی که احتمال خطر بروز سرطان کولون را افزایش می‌دهند: سندرم‌های ژنتیکی که از طریق نسل‌های خانوادگی انتقال می‌یابند، می‌توانند احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را در شما افزایش دهند. این سندرم‌ها، شامل پولیپ‌های غده‌ای فامیلی (خانوادگی) و سرطان کولورکتال نانپولایپوسیس ارثی ، که هم‌چنین به عنوان سندرم lynch شناخته می‌شود، هستند.
  • سابقه خانوادگی سرطان کولون و پولیپ‌های کولون: اگر یکی از والدین  و یا خواهر و برادر و یا فرزند شما مبتلا به سرطان کولون باشند، احتمالاً بیشتر در معرض خطر ابتلاء به این بیماری قرار دارید. اگر بیش از یک عضو خانواده، سرطان کولون یا رکتال داشته باشد، حتی این احتمال خطر شدیدتر می‌گردد. در بعضی از موارد، این وابستگی ممکن است ارثی و یا ژنتیکی نباشد. در عوض، سرطان در چنین خانواده‌هایی ممکن است در نتیجه در معرض بودن یک کارسینوژن محیطی، و یا رژیم غذایی و یا عوامل مربوط به سبک زندگی باشد.
  • رژیم غذایی کم‌فیبر و پرچرب: این امکان وجود دارد که سرطان کولون و رکتال در ارتباط با یک رژیم کم‌فیبرو پرچرب و پرکالری باشد. تحقیقات در این زمینه، نتایج مختلف و درهمی را ارائه کرده است. پاره‌ای از مطالعات، افزایش احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را در افرادی که در رژیم غذایی خود از گوشت قرمز زیادی استفاده می‌کنند، مشخص کرده است.
  • روش زندگی بی‌حرکت و غیرفعال (سبک زندگی بدون تحرک): اگر شما فردی کم‌تحرک و غیرفعال هستید، احتمالاً بیشتر در معرض خطر ابتلاء به سرطان کولون قرار دارید. انجام فعالیت منظم ورزشی ممکن است احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون در شما را کاهش دهد.
  • دیابت: این امکان وجود دارد که  افراد مبتلا به دیابت و مقاومت به انسولین، بیشتر در معرض خطر ابتلاء به سرطان کولون قرار داشته باشند.
  • چاقی: در افراد چاق، احتمال خطر بیشتری در ابتلاء به سرطان کولون و مرگ ناشی از آن، نسبت به افرادی که وزن طبیعی دارند، وجود دارد.
  • سیگارکشیدن: این امکان وجود دارد که افرادی که سیگار می‌کشند، شانس بیشتری در ابتلاء به سرطان کولون داشته باشند.
  • الکل: استفاده زیاد از الکل، ممکن است احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش دهد.
  • رادیوتراپی جهت درمان سرطان: رادیوتراپی(درمان با اشعه) مستقیم بر روی ناحیه شکم، ممکن است احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش دهد.

چه اقداماتی میتوانید انجام دهید؟

هرگاه پزشک به این مورد که ممکن است شما مبتلا به سرطان کولون باشید، شک کند، احتمالاً باید به یک متخصص ارجاع داده شوید، این احتمال وجود دارد که با تعدادی از متخصصین در این زمینه ملاقاتی داشته باشید که این تیم پزشکی شامل:

  • پزشکی که بیماری‌های گوارشی را درمان می‌نماید (متخصص بیماری‌های معده و روده)
  • پزشکی که سرطان را درمان می‌نماید (انکولوژیست)
  • پزشکی که سرطان کولون را با کمک جراحی برطرف می‌نماید (جراح)
  • پزشکی که از اشعه و پرتودرمانی جهت درمان سرطان استفاده می‌نماید (انکولوژیست رادیوتراپیست)

از آنجائیکه این احتمال وجود دارد که زمان ملاقات شما با پزشک کوتاه باشد و چون اغلب؛ موارد زیادی وجود دارد که باید پوشش داده شود، بهتر است از قبل به خوبی آماده باشید. در اینجا پاره‌ای از اطلاعاتی که به شما کمک می‌نماید تا به خوبی آماده شوید و بدانید چه انتظاراتی از پزشکتان باید داشته باشید، آمده است.

کارهایی که می‌توانید برای آماده شدن انجام دهید:

  • از هر گونه محدودیت و ممنوعیتی قبل از دیدار خود با پزشک، آگاه باشید. زمانی‌که قرار ملاقات با پزشک را می‌گذارید، در مورد اینکه آیا  نیاز به انجام مواردی  قبل از دیدارتان می‌باشد، سوال نمایید، مثل محدودیت‌هایی که در رژیم غذایی باید اعمال کنید.
  • هرگونه علامت و یا نشانه‌ای که تا به حال تجربه کرده‌اید را یادداشت نمائید، شامل حتی مواردی که به نظر  نامرتبط با دلیلی باشد که شما ترتیب قرار ملاقات با پزشک را داده‌اید.
  • هرگونه علامت وهرگونه اطلاعات شخصی کلیدی و راهنما را یادداشت نمایید، شامل هرگونه استرس یا فشار روانی بزرگی که داشته‌اید ویا تغییرات اخیری که در زندگی شما به وجود آمده.
  • فهرست کاملی از داروهای خود تهیه نمایید، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید.
  • در نظر داشته باشید عضوی از اعضاء خانواده، یا یکی از دوستانتان را با خود به همراه ببرید، گاهی اوقات درک کردن و به یادسپردن تمامی اطلاعات مطرح شده در طول زمان دیدارتان با پزشک، می‌تواند مشکل باشد. فردی که شما را همراهی می‌کند، ممکن است مواردی را که شما موفق به فراگرفتن آن نشده یا فراموش کرده‌اید را به یاد بسپارد.
  • تمامی سوالاتی را که می‌خواهید از پزشک خود بپرسید، یادداشت نمایید.

وقت و زمان دیدار شما با پزشک کوتاه و محدود است، بنابراین تهیه و تدارک فهرستی از سوالات کمک می‌کند که از مدت زمان حضور خود در نزد پزشک، بهترین و بیشترین استفاده را بنمایید. چنانچه زمان شما در حال اتمام است، سوالات خود را به ترتیب اهمیت، از مهم‌ترین تا کم‌اهمیت‌ترین، طبقه‌بندی کرده، سوال نمایید. در مورد سرطان کولون، تعدادی از سوالات اصلی که باید از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر است:

  • سرطان کولون من در کدام قسمت کولون، واقع شده است؟
  • سرطان کولون من در چه درجه‌ای است؟
  • آیا می‌توانید گزارش پاتولوژی من‌ را برایم توضیح دهید؟
  • آیا می‌توانم یک نسخه کپی‌شده از آن را برای سوابق خود داشته باشم؟
  • آیا سرطان کولون من به سایر نواحی بدن من نیز انتشار پیدا کرده است؟
  • آیا نیاز به آزمایشات دیگری دارم؟
  • گزینه‌های درمانی در دسترس و قابل استفاده  جهت سرطان کولون من کدام‌ها هستند؟
  • آیا یکی از این موارد و گزینه‌های درمانی، سرطان کولون مرا درمان خواهد کرد؟
  • شانس اینکه سرطان کولون من درمان گردد چقدر است؟
  • هر گزینه درمانی چه‌مقدار شانس مرا جهت درمان سرطان کولون افزایش خواهد داد؟
  • اثرات جانبی بالقوه هر یک از درمان‌های مورد نظر چیست؟
  • هر نوع روش درمانی چگونه زندگی روزانه مرا تحت تاثیر خود قرار خواهد داد؟
  • آیا درمانی وجود دارد که شما نسبت به سایر درمان‌ها آن را توصیه نمایید؟
  • به یک دوست یا یکی از اعضاء خانواده خود، در جایگاه و موقعیت من، چه توصیه و پیشنهادی می‌کنید؟
  • برای تصمیم‌گیری درباره درمان سرطان و نوع آن، تا چه اندازه باید سریع تصمیم بگیرم؟
  • آیا باید به دنبال راه دیگر و تصمیم دیگری باشم؟
  • آیا باید به ملاقات یک متخصص بروم؟ هزینه آن چه مقدار خواهد بود و آیا بیمه من آن را پوشش خواهد داد؟
  • برای مطالعه و آگاهی بیشتر،آیا جزوات و یا سایر محصولات انتشاراتی موجود می‌باشد؟ چه وب‌سایت‌هایی را  پیشنهاد می‌نمایید؟
  • آیا خواهر یا برادر و یا فرزندان من، شانس بیشتری در ابتلاء به سرطان کولون دارند؟

علاوه بر سوالاتی که از قبل آماده کرده اید تا از پزشکتان بپرسید، از  پرسیدن سوالات دیگری که ممکن است در طول مدت زمان ملاقات شما با پزشک برایتان پیش‌آید، تردید نکنید.

چه انتظاراتی باید از پزشک داشته باشید؟
احتمالاً پزشکتان سوالاتی از شما خواهد پرسید. آمادگی برای پاسخ به این سوالات این امکان را به شما می‌دهد تا در زمان باقیمانده، نکات و مواردی را که عنوان می‌کنید نیز مطرح گردند.
ممکن است پزشکتان این سوالات را بپرسد:

  • چه وقت برای اولین بار علائم و نشانه‌های بیماری را در خود تجربه کردید؟
  • علائم و نشانه‌های بیماری در شما مدت‌دار بوده یا به صورت اتفاقی و گاه و بیگاه؟
  • این علائم و نشانه‌ها در شما تا چه حد جدی و شدید هستند؟
  • اگر مواردی به نظر می‌رسد که این علائم را در شما بهبود می‌بخشند، کدامند؟
  • اگر مواردی به نظر می‌رسد که این علائم را در شما تشدید و بدتر می‌کند، کدامند؟
  • آیا سابقه خانوادگی ابتلاء به سرطان کولون و یا سایر سرطان‌ها را دارید؟

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

هرگاه متوجه هرگونه علامت و یا نشانه‌ای مربوط به سرطان کولون، مثل وجود خون در مدفوع و یا تغییرات مزمن و دائمی در عادات روده‌ای و شکمی خود شدید، هر چه سریعتر به پزشک خود اطلاع دهید. با پزشک خود درمورد اینکه چه وقت باید غربالگری سرطان کولون را آغاز کنید، صحبت نمایید. گاید لاین‌ها و رهنمودها عموماً توصیه بر شروع غربالگری سرطان کولون در سن ۵۰ سالگی دارند. هرچند اگر سایر علائم خطر مثل سابقه خانوادگی این بیماری را دارید، ممکن است پزشکتان توصیه بر انجام غربالگری‌های مکرر و یا زودهنگام‌تری را داشته باشند.


آزمایش های تشخیصی

اگر علائم و نشانه‌ها مشخص نماید که ممکن است شما سرطان کولون داشته باشید، این احتمال وجود دارد که پزشکتان انجام یک یا چند آزمایش و یا اقداماتی شامل موارد زیر را توصیه نماید:

  • استفاده از یک اسکوپ (وسیله دیدبانی) جهت آزمایش و معاینه داخل کولون شما: کولونوسکوپی با استفاده از یک لوله بلند و باریک و قابل انعطاف که به یک دوربین ویدئویی متصل است، جهت کنترل و بازبینی تمامی قسمت‌های کولون و مقعد شما صورت می‌گیرد.  اگر هرگونه منطقه و یا ناحیه مشکوکی دیده شود، پزشک می‌تواند از درون لوله مورد نظر، ابزار و ادوات جراحی را جهت برداشت نمونه‌ای از بافت (بیوپسی)، به منظور آنالیز و تجزیه  و تحلیل نهایی، به داخل بفرستد.
  • استفاده از تصاویرMultiple CT  جهت خلق تصویری از کولون شما: کولونوگرافی CT، که همچنین کولونوسکوپی مجازی نامیده می‌شود، تصاویر سی‌تی‌اسکن مالتیپل (چندگانه) را به منظور خلق یک تصویر دقیق از داخل کولون شما، ترکیب می‌نماید. اگر شما قادر به تحمل کولونوسکوپی نباشید، ممکن است پزشکتان کولونوسکوپی مجازی را توصیه نماید.

طبقه‌بندی (مرحله‌بندی) سرطان کولون:
زمانیکه پزشکتان تشخیص داد مبتلا به سرطان کولون هستید، بعد از آن جهت تعیین وسعت و مرحله سرطان شما اقدام خواهد کرد. تعیین مرحله  سرطان شما جهت تصمیم‌گیری در انتخاب بهترین گزینه درمانی مناسب برای شما کمک می‌نماید.

آزمایشات تعیین مراحل سرطان کولون ممکن است شامل روش‌های تصویربرداری مثل سی‌تی‌اسکن شکمی و قفسه سینه باشد. در بسیاری از موارد، مرحله سرطان شما(اینکه سرطان شما در چه مرحله‌ای قرار دارد)، ممکن است  تا بعد از انجام عمل جراحی سرطان کولون، مشخص نگردد.
مراحل سرطان کولون عبارتند از:

  • مرحله ۱: سرطان شما از لایه و پوشش سطحی(موکوس)، کولون و رکتوم (مقعد)، رشد کرده است و بزرگتر شده، اما به آنسوی دیواره کولون و یا رکتوم انتشار نیافته است.
  • مرحله ۲: سرطان شما به داخل و یا سمت دیواره کولون و یا رکتوم، رشد کرده و بزرگتر شده، اما به غده‌های لنفاوی مجاور انتشار پیدا نکرده است.
  • مرحله ۳: سرطان شما غده‌های لنفاوی مجاور را مورد هجوم و تاخت و تاز خود قرار داده است، اما، هنوز سایر نواحی بدن شما را تحت تاثیر خود قرار نداده است.
  • مرحله ۴: سرطان شما به قسمت‌های دورتر انتشار و گسترش یافته است، مثل سایر اندام‌ها و اعضاء بدن مثل کبد و شش‌ها.

درمان دارویی

نوع درمانی که پزشکتان توصیه می‌نماید، تا درجه زیادی به مرحله سرطان شما بستگی دارد. سه گزینه درمانی اولیه‌ عبارتند از: جراحی، شیمی‌درمانی (درمان با دارو)، رادیوتراپی (درمان با اشعه).
جراحی در مورد سرطان کولون در مراحل اولیه: اگر سرطان شما وسعت زیادی نداشته باشد، کوچک بوده ،در یک پولیپ متمرکز شده باشد، و در مرحله خیلی اولیه قرار داشته باشد، این امکان وجود دارد که پزشک قادر باشد آن را به صورت کامل در طول کولونوسکوپی برداشت نماید. ممکن است پولیپ‌های بزرگتر  با استفاده از برش موکوسال اندوسکوپیک، برداشته شوند. اگر پاتولوژیست تعیین نماید که احتمالاً سرطان به طور کامل، برداشته شده و رفع گردیده است، ممکن است نیازی به درمان‌های اضافی و بیشتر نباشد.
پولیپ‌هایی را که در جریان آندوسکوپی نمی‌توان برداشت، ممکن است با استفاده از روش جراحی لاپاروسکوپی، برداشت. در این روش، جراح، عمل جراحی خود را از طریق ایجاد برش‌های کوچکی بر روی دیواره شکمی شما انجام می‌دهد. سپس ابزار و وسایلی در آنجا تعبیه می‌کند که به آن دوربین‌هایی متصل شده، که داخل کولون شما را بر روی یک نمایشگر ویدئویی، نمایش می‌دهد. همچنین ممکن است جراح، نمونه‌هایی از غدد لنفاوی در ناحیه‌ای که سرطان واقع شده است، را جدا نماید.
جراحی در مورد سرطان کولون تهاجمی: اگر سرطان کولون شما در داخل و یا از میان کولون شما رشد کرده، توسعه یافته باشد، ممکن است جراح توصیه بر انجام کولکتومی نیمه‌کامل، جهت برداشت قسمتی از کولون شما، که دربرگیرنده سرطان است، همراه با اندکی از کناره بافت سالم مجاور آن، داشته باشد. معمولاً غدد لنفاوی مجاور برداشته شده و جهت بررسی سرطان، معاینه می‌گردند.
در اغلب موارد جراح قادر خواهد بود که بخش‌های سالم کولون و یا رکتوم(مقعد) را دوباره متصل نماید. اما وقتی این امر امکان‌پذیر نباشد، برای مثال اگر سرطان، در مجرای خروجی مقعد(رکتوم)، قرار داشته باشد، این امکان وجود دارد که شما نیاز به یک کولوستومی دائمی و یا موقتی داشته باشید. این امر مستلزم ایجاد یک حفره در دیواره شکمی شما، و از قسمت باقیمانده روده، جهت خروج و دفع مواد زائد بدن به داخل یک کیسه مخصوص می‌باشد. گاهی‌اوقات، کولوستومی امری موقتی است، تا این اجازه را به کولون یا رکتوم دهد تا پس از جراحی بهبود یابد. هرچند، در بعضی از موارد، ممکن است کولوستومی دائمی باشد.
جراحی در مورد سرطان‌های پیشرفته: اگر سرطان شما بسیار پیشرفته است، و یا حال عمومی شما بسیار خوب نیست، ممکن است جراح توصیه بر انجام یک عمل جراحی جهت کمک به رفع انسداد کولون و یا سایر عوارض مرتبط با آن، به منظور بهبود عوارض و نشانه‌های شما، داشته باشد. این جراحی جهت بهبود سرطان انجام نمی‌شود، و درعوض تنها جهت بهبود و تسکین و تخفیف علائم و نشانه‌هایی مثل خونریزی و درد به کار می‌رود.
در موارد به‌خصوص، زمانیکه سرطان فقط به سمت کبد شما انتشار یافته است، و حال عمومی‌تان نسبتاً خوب است، این امکان وجود دارد که پزشک توصیه به انجام عمل جراحی جهت برداشت ناحیه سرطانی از کبد شما را داشته باشد. ممکن است شیمی‌درمانی نیز قبل و یا بعد از این نوع عمل جراحی انجام شود. این درمان ممکن است روند بهبودی را ارتقاء بخشد.
شیمی‌درمانی:
در شیمی‌درمانی، از دارو جهت نابودی سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. شیمی‌درمانی جهت درمان سرطان کولون، اگر سرطان به غدد لنفاوی انتشار یافته باشد، معمولاً بعد از انجام عمل جراحی انجام می‌شود. در این روش، شیمی‌درمانی ممکن است احتمال خطر عود مجدد و بازگشت دوباره سرطان را کاهش دهد.
همچنین شیمی‌درمانی می‌تواند جهت تسکین و تخفیف علائم و نشانه‌های سرطان کولونی که به سایر نقاط بدن انتشار پیدا کرده است، انجام گیرد. ممکن است شیمی‌درمانی، قبل از عمل جراحی جهت کوچک کردن و تضعیف سرطان استفاده شود. در افرادی که سرطان رکتال (مقعد) دارند، شیمی‌درمانی به طور مشخص، همراه با رادیوتراپی استفاده می‌شود.
رادیوتراپی:
در رادیوتراپی از منابع قوی انرژی مثل اشعه ایکس، جهت کشتن سلول‌های سرطانی که ممکن است بعد از انجام عمل جراحی هنوز باقی مانده باشند، استفاده می‌شود، و نیز جهت کوچک ساختن تومورهای بزرگ قبل از انجام عمل جراحی، به‌طوریکه بعدا راحت‌تر برداشته شوند، و یا جهت تسکین و تخفیف علائم و نشانه‌های سرطان کولون و سرطان رکتال.
رادیوتراپی به ندرت در سرطان کولون در مراحل اولیه استفاده می‌شود، اما بخشی عادی از روند درمان سرطان رکتال است، به‌خصوص اگر سرطان از میان دیواره رکتوم نفوذ کرده باشد و یا به سمت غده‌های لنفاوی مجاور، حرکت کرده باشد.
رادیوتراپی که معمولاً با شیمی‌درمانی همراه است، ممکن است بعد از عمل جراحی استفاده شود؛ جهت کاهش احتمال خطر سرطانی که ممکن است در ناحیه رکتوم، جایی که از آنجا آغاز شده است، دوباره عود کند.
درمان با داروهای هدف‌دار و نشان‌دار:
داروهایی که نقص‌ها و ناهنجاری‌های مشخص و معینی را که به سلول‌های سرطانی اجازه رشد را می‌دهند، مورد هدف قرار می‌دهند، در دسترس افرادی هستند که سرطان کولون پیشرفته دارند. این داروها عبارتند از: bevacizumab(Avastin)، cetuximab(Erbitux)،
Panitumumab(Vectibix)، و regorafenib(Stivarga). داروهای هدف‌داری هستند که می‌توانند همراه با شیمی‌درمانی و یا به تنهایی استفاده گردند. داروهای هدف‌دار، به طور مشخص برای افرادی که سرطان کولون پیشرفته دارند، اختصاص داده می‌شوند. بعضی از افراد به‌وسیله داروهای هدفدار کمک  و مساعدت می‌شوند، در حالیکه در مورد بعضی‌ها نیز این داروها کمکی نمی‌کنند.  تحقیقاتی در حال انجام است جهت تعیین اینکه چه افرادی احتمالاً بیشترین منفعت و سود را از این نوع داروها خواهند برد. تا آن موقع، پزشکان به دقت منفعت و سود محدود داروهای هدفدار را در برابر احتمال عوارض جانبی آن و هزینه سنگین و بالای آن، جهت تصمیم‌گیری در مورد استفاده از این نوع درمان، سبک سنگین می‌نمایند.
درمان‌های جایگزین:
هیچ درمان مکمل و یا جایگزینی جهت درمان سرطان کولون پیدا نشده است.
این امکان وجود دارد که درمان‌های جایگزین به شما کمک کند تا به هنگام تشخیص سرطان خود، بر اضطرابات ناشی از آن فائق آیید. تقریباً تمام افراد مبتلا به سرطان، اضطراباتی را تجربه می‌کنند. علائم و نشانه‌های رایج و متعارف اضطراب و پریشانی بعد از تشخیص سرطان در شما ممکن است شامل ناراحتی  حزن و غمگینی، خشم و برآشفتگی، اشکال در تمرکز، اشکال در خواب، و فقدان اشتها باشد. این امکان وجود دارد که  درمان‌های جایگزین کمک نمایند تا افکار شما دوباره راهنمایی گردند ، حداقل به صورت موقت، تا اینکه کمی به شما فراغت بال و آسودگی دهند.
درمان‌های جایگزینی که ممکن است به کاهش و تسکین اضطراب و پریشانی شما کمک نمایند عبارتند از:
  • هنردرمانی
  • رقص درمانی و یا حرکت‌درمانی
  • ورزش و فعالیت بدنی
  • مدی‌تیشن
  • موزیک‌درمانی
  • اعمال و تمارین تمدد اعصاب و شل کردن عضلات

پزشکتان می‌تواند شما را به متخصصینی ارجاع دهند که کمک کنند تا در مورد آشنایی با درمان‌های جایگزین و به‌کارگرفتن آنها، اطلاعاتی کسب کنید. اگر  تجربه اضطراب و پریشانی دارید، با پزشک خود در میان بگذارید.


اصلاح شیوه زندگی

تشخیص سرطان می‌تواند از لحاط احساسی برای فرد سخت و طاقت‌فرسا باشد. به موقع خود،هر فردی یاد می‌گیرد که چگونه با روش خود به گونه‌ای به این موضوع فائق آید. تا آن زمان که راهی پیدا کنید که به کارتان آید، ممکن است نیاز باشد سعی کنید کارهای زیر را انجام دهید:

  • به اندازه کافی در مورد سرطان خود یاد بگیرید و آگاهی کسب کنید،تا هنگام تصمیم‌گیری در مورد انتخاب درمان خود، احساس راحتی نمایید. از پزشک خود بخواهید تا در مورد نوع و مرحله سرطان شما، و همینطور در مورد گزینه‌های درمانی و عوارض جانبی آنها، توضیح دهد. هرچه که بیشتر در این‌باره بدانید، در آن زمان که باید در مورد سلامتی خود تصمیم‌گیری نمایید، احساس اطمینان بیشتری خواهید کرد. به‌دنبال اطلاعاتی در کتابخانه محله خود و نیز وب‌سایت‌های معتبر باشید.
  • با دوستان و اعضاء خانواده ارتباط نزدیک داشته باشید. ارتباط نزدیک با دوستان و آشنایان، به شما کمک خواهد کرد تا با سرطان خود کنار بیایید. دوستان و اعضاء خانواده شما، می‌توانند حمایت عملی و کاربردی که به آن احتیاج خواهید داشت، برایتان تدارک ببینند. به‌طور مثال، کمک در رسیدگی به خانه هنگامی که در بیمارستان به سر می‌برید. و نیز می‌توانند در آن زمان که به خاطر بیماری سرطان خود تحت فشار به سر می‌برید، شما را تحت حمایت احساسی خود قرار دهند.
  • فردی را پیدا کنید تا با او صحبت نمایید. یک شنونده خوب پیدا کنید، کسی که مشتاق گوش دادن به صحبت‌های شما، امید‎ها و ترس‌هایتان است. این شخص ممکن است یک دوست، یا یکی از اعضاء خانواده باشد. نگرانی، دلواپسی، و فهم و ادراک یک مشاور، مددکار پزشکی اجتماعی، فرد روحانی یا مذهبی، و یا اعضاء گروه‌های حمایتی سرطان، نیز می‌تواند مفید و سودمند باشد.  از پزشک خود درباره گروه‌های حمایتی در منطقه خودتان سوال کنید.

پیشگیری

انجام غربالگری سرطان کولون:
افرادی که احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون در آنها متوسط است، می‌توانند از سن ۵۰ سالگی اقدام به انجام غربالگری نمایند. اما افراد با احتمال خطر بالای ابتلاء، مثل آنهایی که سابقه خانوادگی ابتلاء به سرطان کولون را دارند، باید زودتر اقدام به انجام غربالگری نمایند. نژاد آفریقایی- آمریکایی نیز ممکن است از سن ۴۵ سالگی اقدام به غربالگری نمایند.
چندین گزینه جهت غربالگری موجود می‌باشد. هر یک از آنها با منافع، مزایا و موانع و مشکلات خاص خود. با پزشک خود در مورد این گزینه‌ها صحبت نمایید، و به کمک یکدیگر می‌توانید تصمیم بگیرید که کدامیک از آزمایشات برای شما مناسب می‌باشد.

انجام تغییراتی در روش زندگی جهت کاهش احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون:
شما می‌توانید اقداماتی جهت کاهش احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون با ایجاد تغییراتی در زندگی روزانه خود انجام دهید. این اقدامات را انجام دهید:

  • مقادیر متنوعی از میوه‌ها، سبزی‌ها و دانه‌های کامل بخورید: میوه‌ها، سبزی‌ها، و دانه‌های کامل، حاوی ویتامین‌ها، املاح، فیبر، و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند، که ممکن است در پیشگیری از سرطان نقش داشته باشند. مقادیر متنوعی از میوه‌ها، سبزی‌ها، انتخاب کنید، بدین ترتیب می‌توانید از ویتامین‌ها و مواد مغذی مختلفی بهره‌مند شوید.
  • در حد اعتدال الکل مصرف کنید و البته بهتر است هرگز مصرف نکنید: اگر الکل مصرف می‌کنید، در حد اعتدال این کار را انجام دهید. برای افراد بالغ سالم، این اندازه برای زنان بیشتر از یک DRINK در روز نمی‌باشد و برای مردان  بیشتر از دو  DRINK در روز نمی‌باشد.
  • سیگارنکشید:  اگر سیگار می‌کشید، با پزشک خود درباره روش‌های ترک سیگار که عملی می‌باشد،صحبت کنید.
  • در بیشتر روزهای هفته ورزش کنید: هدفتان حداقل انجام ورزش به مدت ۳۰ دقیقه در روز، آنهم در بیشتر روزهای هفته باشد. اگر این اواخر فعال نبوده‌اید، از پزشکتان بپرسید آیا برای شما مشکلی وجود ندارد که ورزش را به آرامی شروع نمایید.
  • وزن خود را در محدوده سلامتی حفظ نمایید: اگر وزن شما در محدوده سلامتی و مناسب  می‌باشد، سعی کنید آن را در همین محدوده حفظ نمایید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، از پزشک خود در مورد راه‌حل‌های راهبردی مناسب ، جهت دستیابی به آن سوال کنید. مقدار کالری دریافتی روزانه خود را کاهش دهید و میزان فعالیت و ورزش روزانه را آرام آرام افزایش دهید.

پیشگیری از سرطان کولون در افرادی که احتمال خطر ابتلاء در آنها بالا است:
مشخص شده است که بعضی از انواع درمان‌ها، شامل دارودرمانی و جراحی، احتمال خطر پولیپ‌های مرحله قبل از سرطانی و یا سرطان کولون را کاهش می‌دهد. هرچند شواهد کافی جهت توصیه به استفاده از این روش‌های دارودرمانی در افرادی که ریسک ابتلاء به سرطان کولون در آنها متوسط است، در دست نیست. اگر ریسک ابتلاء به سرطان کولون در شما بالا است، در مورد منافع، مزایا و خطرات احتمالی این نوع درمان‌های پیشگیری کننده، با پزشک خود صحبت نمایید.

  • آسپرین: برخی از مدارک و شواهدارتباط بین مصرف آسپرین به طور منظم  و کاهش احتمال خطر پولیپ‌ها و سرطان کولون را نشان می‌دهد. هرچند مطالعات در مورد مصرف آسپرین با دوز پایین و یا استفاده کوتاه مدت آن، این مورد را تایید نکرده است. این امر احتمالاً بدین گونه است که شما ممکن است قادر باشید احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را با استفاده از دوزهای بالای آسپرین در طول یک دوره طولانی‌مدت، کاهش دهید. اما استفاده از آسپرین بدین شیوه، با خود عوارض جانبی و خطرات احتمالی به همراه دارد، مثل خونریزی معدی- روده‌ای و اولسرها(زخم معده).
  • Celecoxib celebrex: این دسته از داروها و سایر داروهایی که به عنوان بازدارنده‌های cox-2 شناخته می‌شوند، مسکن و تسکین دهنده درد هستند. بعضی از مدارک و شواهد، بر این نکته اشاره دارند که داروهای cox-2 می‌توانند ریسک پولیپ‌های مرحله قبل از سرطانی را در افرادی که سابقه ابتلاء به این پولیپ‌ها را در گذشته داشته‌اند، کاهش دهند. اما این داروها، با خود خطرات احتمالی مشکلات قلبی را به همراه دارند، مثل حملات قلبی. دو سری از این داروها، به خاطر همین خطرات احتمالی، از بازار فروش بیرون آورده شده‌اند.

جراحی جهت پیشگیری از سرطان: در بعضی موارد سندرم‌های موروثی نادر و کمیاب، مثل پولیپ‌های غده‌ای فامیلی و یا بیماری روده التهابی، مثل کولیت اولسراتیو، ممکن است پزشک توصیه به برداشت کامل کولون و رکتوم شما، به منظور پیشگیری از بروز سرطان داشته باشد.

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا