هشدار و یادآوری موثر برای افزایش مشارکت عمومی و مصونیت از کرونای خطرناک

پیام های رعایت فاصله اجتماعی و بهداشت فردی بطور مستمر در رسانه های جمعی مورد تاکید است. به نظر می رسد که برجسته کردن عواقب خطرناک بیماری در کوتاه مدت بسیار اثرگذارتر از توضیح آثار مثبت رعایت دستورات بهداشتی باشد.

اما استفاده از این مفهوم علمی بصورت عمومی می تواند آسیب زا هم باشد. چرا که تحریک بیش از اندازه افرادی که بطور معمول با حساسیت مراقب خود هستند می تواند با افزایش نگرانی آنان موجب کاهش توان دفاعی بدن و حتی اختلال در زندگی عادی آنها شود.

در مقابل، اطلاع رسانی موفقیت ها در مهار ویروس و پیام های مبنی بر خوب جلوه دادن شرایط مهار ویروس می تواند کم توجهی افراد بی تفاوت را تشدید کند.

رویکرد اطلاع رسانی یکسان و ارسال پیامهای واحد به همه مردم بدون لحاظ کردن تفاوت در شرایط روحی و عاطفی، مکانی و جغرافیایی و زمانی مخاطبین پیامها محدودیت مهم رسانه هایی است که ذاتا فقط قادرند مخاطبان خود را با یک چشم نگاه کنند. راه چاره چیست؟

نمی توان به اثرگذاری راهکاری واحد برای اثرگذاری بر همه آحاد جامعه دل بست. خوشبختانه، دسترسی فردی به تلفن همراه بویژه نوع هوشمند آن، مستقر بودن سامانه های الکترونیکی اطلاع رسانی محلی در بسیاری از مراکز پرتردد و دسترسی به اینترنت سرمایه ای ارزشمند برای استفاده در جهت حل مسئله از طریق ارسال پیام های اختصاصی متناسب با محل، مخاطب، زمان یا ترکیبی از این سه هستند.

در عصر حاضر ایده ها و تجربیات فراوانی برای شخصی سازی پیام ها و خدمات وجود دارد که هر مخاطب را یکتا و منحصر بفرد مورد خطاب قرار می دهد؛ کاربردهای متعددی در حوزه هایی مدیریت بازاریابی، مدیریت ترافیک، مدیریت خدمات به مشتریان تجربه شده اند.

استفاده از پیام های محلی (local) که عواقب خطرناک بی توجهی به فاصله اجتماعی و بهداشت فردی را به صورت عمومی تذکر می دهد در مراکز پرتردد مانند (ترمینال ها، ایستگاه ها و…)، همراه با امکان خرید و دسترسی سریع به ماسک برای تبدیل پیام به عمل.

استفاده از سامانه های محلی (local) مبتنی بر قابلیت های تلفن همراه هوشمند همراه برای انواع تذکر (محترمانه، شوخ طبعانه، بازی، تهدید و…) فقط به مراجعه کنندگان و مشتریان فروشگاه هایی که قصد ورود داشته یا از همسایگی  آنها گذر می کنند.

ارسال پیامک های یادآوری به افرادی که خارج از منزل در یک محدوده جغرافیایی پر ازدحام (بازار، کارخانه، پارک) به صورت موردی یا دائمی حضور دارند با استفاده از قابلیت های آنتن های شبکه موبایل.

چنانچه تعامل با مردم در مکانهای عمومی شلوغ مانند مراکز خرید به گونه ای باشد که اکثریت افراد حاضر در آنها دارای پوشش ماسک باشند در اینصورت افراد فاقد ماسک در اقلیت قرار می گیرند و بطور خودکار هر یک به تنهایی احساس می کنند اقدام آنها غیرعرفی و ناپسند است. سنگینی نگاه های اکثریت این فضا را برای آنها سنگین تر می کند.

و نکته آخر اینکه، بسیاری از پیام های رایج کم اثر یا بی اثر هستند چرا که در طراحی آنها به این نکته توجه نشده که پیام به گونه ای نباید باشد که بی توجهی نسبت به آن و عدم رعایت توصیه آن توسط اکثریت افراد حاضر در محدوده تحت پوشش پیام بوضوح قابل مشاهده باشد.

به قلم: دکتر محمد تقی عیسائی – دانشیار گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه صنعتی شریف