ESCITALOPRAM
موارد مصرف:
اس سیتالوپرام در درمان اختلالات افســـردگی، اختلالات اضطرابــــی جنرالیزه، اختلالات وسواسی و اختلالات پانیک به کار می رود.
هشــــدار ها: در بیماران مبتـــلا به صــــرع، بیماری های قلبی، دیابت، گلوکوم با زاویه بسته، سابقه مانیا، اختلالات خونریزی دهنده با احتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی: اختلالات گوارشی شامل تهوع، استفراغ، سوءهاضمه، درد شکمی، اسهال و یا یبوست، بی اشتهایی همراه با کاهش وزن، واکنش های حساسیتی شامل بثورات پوستی، کهیر، آنژیوادم، آنافیلاکسی، درد مفصلی، درد عضلات، حساسیت به نور، خشکی دهان، بی قراری، سردرد، بی خوابی، لرزش، گیجی، توهم، تشنج، گالاکتوره، اختلالات جنسی، احتباس ادراری، تعریق، مانیا، اختلالات حرکتی، تاری دید، کمی سدیم خون، اختلالات خونریزی دهنده، پورپورا، سینوزیت از عوارض جانبی این دارو هستند.
تــــداخل های دارویـــــی: در مصــــرف همزمـــــان اس سیتالوپرام با آمیودارون، دیزوپراماید، موکسی فلوکساسین، داروهای ضدمالاریا، هالوپریدول، فنوتیازین ها، پیموزاید و متوپرولول، احتمال آریتمی بطنی افزایش می یابد. مصرف همزمان مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز از جمله فورازولیدون، پروکاربازین و سلژیلین با اس سیتالوپرام می‌تواند عوارض خطرناک و مهلک در پی داشته باشد. باید بین قطع مصرف یکی از دو دارو و شروع داروی دیگر حداقل ۱۴روز فاصله باشد. مصرف اس سیتالوپرام با دارو های سروتونرژیک می تواند باعث بروز سندرم سروتونین و تشدید عوارض شود. این دارو سطح پلاسمایی متوپرولول را افزایش می دهد. سایمتیدین می تواند متابولیسم سیتالوپرام را کاهش دهد. مصرف اس سیتالوپرام با کلوزاپین ممکن است خطر بروز حملات تشنجی را افزایش دهد.
نکات قابل توصیه
۱- برای دست یابی به اثر ضدافسردگی دارو، ممکن است تا ۴هفته زمان لازم باشد، بنا بر این بیمار نباید داروی خود را قطع کند. در صورت برطرف شدن علائم بیماری نیز نباید مصرف دارو را قطع نمود.
۲- از قطع مصرف ناگهانی دارو باید خودداری کرد و معمولاً قطع مصرف آن تدریجی صورت می گیرد.
۳- به دلیل احتمــــال بروز ســرگیجه، اختــلال در تصمیم گیری، تفکر و مهارت های حرکتی، تا مشخص شدن اثرات دارو هنگام رانندگی یا انجام کار هایی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
۴- بیمارانی که احتمال اقدام به خودکشی در آن ها وجود دارد، نباید مقادیر زیاد دارو را به طور یک جا در اختیار داشته باشند.
مقدار مصرف: برای درمان افسردگی، اختلالات اضطرابی و اختلال وسواس ابتدا mg/day ۱۰ مصرف می شود و در صورت نیاز تا mg/day ۲۰ افزایش می یابد. در حملات پانیک با مقدارمصرف mg/day 5 شروع و تا mg/day ۱۰ بعد از یک هفته افزایش می یابد. بیشینه مقدار مصرف آنmg/day ۲۰ است. در افراد بالای ۶۰سال، جهت درمان افسردگی، اختلالات اضطرابی و اختلال وسواس با مقدار مصرف mg/day ۵ شروع و در صورت نیاز تا mg/day ۱۰ افزایش می یابد. در حملات پانیک با مقدار نصف مقدار مصرف افراد بالغ مصرف می شود و بیشینه مقدار مصرف آنmg/day ۱۰ است.
اشکال دارویی
Tablet: 10mg