DESIPRAMINE
موارد مصرف:
دزیپرامین برای درمان بیماری افسردگی به کار می رود.
هشدار ها: در صورت وجود آسم، اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی، گوارشی یا قلبی-عروقی، گلوکوم با زاویه بسته، افزایش فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، نارسایی کبد یا کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی: خشکی د‌هان، خواب آلودگی، ضعف و خستگی، تاری دید (اختلال در تطابق، افزایش فشار داخل چشم)، یبوست، تهوع، اشکال در ادرار کردن، کاهش فشار خون وضعیتی، اختلال ضربان قلب، اختلال در فعالیت جنسی، افزایش اشتها و وزن، اختلالات خونی، اغتشاش شعور، عصبانیت یا بی قراری، لرزش اندام ها از عوارض جانبی این دارو هستند.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان این دارو با مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز باعث تحریک CNS و افزایش فشار خون می گردد. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر دارو های ضدصرع، مقابله می کند. بعضی از دارو های ضدصرع با کاهش غلظت پلاسمایی این دارو، اثر ضدافسردگی آن را کاهش می دهند. این دارو اثر کاهنده فشار خون کلونیدین و گوانیتیدین را کاهش می دهد. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین ها موجب افزایش عوارض جانبی ضدموسکارینی و تسکین بخش هر دو دارو می شود و همچنین احتمال بروز حملات تشنجی را افزایش می دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو های مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی-عروقی و احتمالاً بروز آریتمی، تاکی کاردی یا افزایش فشار خون شود. سایمتیدین با مهار متابولیسم این دارو، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو های ضدتیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فراورده های حاوی الکل و سایر دارو های مضعف CNS با این دارو ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود.
نکات قابل توصیه
۱- از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف باید تدریجی و در طول یک دوره حداقل ۴هفته ای باید انجام شود.
۲- در هفته های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار تحت نظر باشد.
۳- بیش از یک داروی ضدافسردگی در یک زمان نباید تجویز شود.
۴- برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل ۶-۱ هفته وقت لازم است.
۵- به علت نیمه عمر طولانی دارو، تجویز یک نوبت در موقع خواب، کفایت می کند.
۶- باید به بیمار یادآوری شود که در صورت بروز علائم ضدموسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می شود.
۷- در صورت مصرف مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع مصرف آن ها، مصرف این دارو را آغاز کند.
۸- در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده مونو آمین اکسیداز باید حداقل یک هفته میان قطع مصرف این دارو و شروع داروی جدید فاصله ایجاد شود.
۹- به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه، هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود.
۱۰- با مصرف این دارو، خشکی د‌هان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از ۲هفته، باید به پزشک مراجعه نمود.
مقدار مصرف
بزرگسالان: مقدار mg/day ۱۰۰-۲۰۰ در نوبت های منقسم یا در یک نوبت هنگام خواب مصرف می شود. در صورت لزوم مقدار مصرف بر حسب نیاز و تحمل بیمار افزایش مییابد.
کودکان: در کودکان ۱۲-۶سال،mg/ day ۱۰-۳۰ یا mg/ kg/ day ۱-۵ در نوبت های منقسم و در نوجوانان، mg/day ۲۵-۵۰ مصرف می شود.
اشکال دارویی
Tablet: 25mg