INFLIXIMAB
موارد مصرف:
این دارو در درمان آرتریت روماتوئید، بیماری کرون، پلاک پسوریازیس، آرتریت پســـــوریاتیک، کولیت اولســـــراتیو و اسپوندیلیت آنکیلوزان به کار می رود.
هشدارها
۱- این دارو باید برای بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب خفیف با احتیاط فراوان مصرف شود و برای این بیماران بیش از mg/ kg ۵ از دارو نباید استفاده نشود.
۲- با مصرف این فراورده، احتمال بروز عفونت شامل عفونت های شدید و کشنده و نئوپلاسم وجود دارد.
۳- در صورت بروز هرگونه علائم سندرم شبه لوپوس، مصرف دارو باید قطع شود.
۴- مصرف این دارو به ندرت موجب التهاب عصب بینایی، حمله عصبی و شروع یا بدتر شدن اختلالات دمینیله CNS می شود، لذا برای بیماران مبتلا یا دارای سابقه این بیماری ها، مصرف دارو باید با احتیاط فراوان انجام شود.
۵- در صورت مشاهده واکنش های شدید، مصرف دارو باید قطع گردد و درمان دارویی مناسب برای رفع علائم در نظر گرفته شود.
۶- در حین تجویز این فراورده برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، این بیماران باید دقیقاً تحت نظر باشند و در صورت بروز یا تشدید هر گونه نارسایی قلبی، مصرف دارو را باید قطع کرد.
۷- در صورت بروز هر گونه اختلال خونی، قطع مصرف دارو باید مورد توجه قرار گیرد.
عوارض جانبی: از عوارض جانبی این دارو می توان به واکنش انفوزیون (تنگی نفس، برافروختگی، سردرد و جوش های پوستی) عفونت، نئوپلاسم، سردرد، سندرم شبه لوپوس، تهوع و اسهال، تب و افزایش فشار خون، درد عضلانی و کمردرد اشاره نمود.
تداخل های دارویی: از مصرف هم زمان این فراورده با واکسن های حاوی ویروس زنده و سایر داروهای کاهنده ایمنی باید خودداری شود.
نکات قابل توصیه
۱- بیماران دارای سابقه بلندمدت ابتلا به بیماری کرون یا آرتریت روماتوئید بسیار مستعد به بروز لنفوم هستند.
۲- درمان با این دارو موجب تولید آنتی بادی علیه دارو می شود که ممکن است باعث بروز واکنش انفوزیون در بعضی بیماران شود.
۳- باید به بیمار توصیه گردد تا در صورت بروز بثورات شدید پوستی، کهیر و اشکال در تنفس، غش کردن و سایر علائم آلرژیک، پزشک معالج را مطلع سازد.
۴- این فراورده را برای بیماران دارای سابقه حمله عصبی و بیماری دمیلینه شدن اعصاب باید با احتیاط مصرف کرد. در صورت بروز هر گونه واکنش جانبی عصبی شدید، قطع مصرف دارو باید مورد توجه قرار گیرد.
۵- قبل از شروع درمان، با انجام آزمون توبرکولین احتمال عفونت نهفته سل ارزیابی شود.
مقدار مصرف: در آرتریت روماتوئید mg/kg ۳ به صورت انفوزیون وریدی بار اول و به مقدار مشابه در هفته ۲ و ۶ بعد از انفوزیون اول و سپس هر ۸ هفته یک بار مصرف شود. این دارو باید همراه متوترکسات مصرف شود. در صورت عدم پاسخ مناسب مقدار مصرف را می توان تا mg/kg ۱۰ به میزان هر ۴ هفته یک بار افزایش داد. در آرتریت پسوریاتیک و پلاک پسوریازیس mg/kg ۵ به صورت انفوزیون وریدی در بار اول و در هفته ۲ و ۶ بعد از انفوزیون اول و سپس هر ۸ هفته یک بار مصرف شود. در درمان آرتریت پسوریاتیک باید همراه با متوترکسات مصرف شود. در کولیت اولسراتیو mg/kg ۵ به صورت انفوزیون وریدی در بار اول و در هفته ۲ و ۶ بعد از انفوزیون اول و سپس هر ۸ هفته یک بار مصرف شود. در اسپوندیلیت آنکیلوزان mg/kg ۵ به صورت انفوزیون داخل وریدی بار اول و به مقدار مشابه در هفته ۲ و ۶ بعد از انفوزیون اول و سپس هر ۶ هفته یک بار مصرف می شود. در بیماری کرون mg/ kg ۵ برای یک بار و به صورت انفوزیون وریدی تزریق می شود. اما برای درمان بیماری کرون فیستوله شده بعد از مقدار اولیه mg/kg ۵ مقدار مشابهی در هفته ۲ و ۶ بعد از انفوزیون اول مصرف می شود.
اشکال دارویی
Injection: 100mg