AMANTADINE
موارد مصرف:
آمانتادین به تنهایی یا همراه با سایر دارو‌های ضدکولینرژیک برای درمان بیماری پارکینسون به کار می رود. این دارو به منظور پیشگیری و درمان عفونت های دستگاه تنفسی ناشی از ویروس آنفولانزا نوع A نیز استفاده شده است.
موارد منع مصرف:
در صورت وجود نارسایی احتقانی قلب، خیز محیطی، افت فشار خون وضعیتی، اگزما، گلوکوم با زاویه بسته، نارسایی کبدی، سایکوز، نارسایی کلیه و بیماری صرع نباید مصرف شود.
هشدارها
۱- آمانتادین ممکن است سبب خواب آلودگی و کاهش سطح هوشیاری گردد. بنابراین طی مصرف این دارو باید از انجام فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری کامل دارد اجتناب شود.
۲- احتمال بروز ملانوما و افزایش تمایل به خودکشی در بیماران پارکینسونی تحت درمان با آمانتادین وجود دارد.
تداخل های دارویی: استفاده همزمان این دارو با الکل، مهار کننده های مونوآمین اکسیداز، دارو‌های ضدکولینرژیک، محرک های CNS، کینین، کینیدین و کوتریموکسازول ممکن است به تشدید عوارض جانبی منجر شود.
عوارض جانبی: افت فشار خون وضعیتی، خیز محیطی، بی قراری شدید، اضطراب، عدم تعادل، گیجی، دلیریوم، افسردگی، اختلال در خواب، خستگی، توهم، سردرد، تحریک پذیری، خواب آلودگی، بثورات جلدی، بی اشتهایی، یبوست، اسهال و استفراغ، خشکی بینی، آگرانولوسیتوز، افزایش آنزیم های کبدی و اختلالات بینایی از عوارض جانبی این دارو هستند.
نکات قابل توصیه
۱- قطع ناگهانی مصرف آمانتادین ممکن است سبب تهییج، اضطراب، هذیان، توهم، افسردگی، هالوسیناسیون، افکار پارانوئید، بحران پارکینسون، اختلال در تکلم و کاهش سطح هوشیاری گردد.
۲- اثربخشی آمانتادین در بیماری پارکینسون به چند ماه محدود می شود.
مقــــدار مصرف: به عنــوان ضدویـــــــروس، mg/ day ۲۰۰ یا ۱۰۰میلی گرم هر ۱۲ ساعت یک بار به صورت خوراکی مصرف می شود. به عنوان ضدپارکینسون، مقدار mg/day ۱۰۰ که بعد از یک هفته ممکن است به ۱۰۰میلی گرم دو بار در روز تا حداکثر mg/day ۴۰۰ افزایش یابد.
اشکال دارویی
Capsule: 100mg