DOPAMINE
موارد مصرف:
دوپامین برای درمان شوک کاردیوژنیک ناشی از سکته یا جراحی قلب استفاده می شود. در شوک سپتیک، مقادیر اندک دوپامین ممکن است همراه با نوراپی نفرین برای حفظ جریان خون کلیه تجویز گردد. دوپامین همچنین ممکن است در نارسایی کلیه مورد استفاده قرار گیرد.
موارد منــع مصــــرف:
در صــــورت وجــــود فئوکروموسیتوم و فیبریلاسیون بطنی نباید مصرف شود.
هشدارها
۱- قبل از تجویز دوپامین به بیمارانی که دچار شوک شده اند و یا در انفارکتوس میوکارد، باید کمی حجم خون تصحیح گردد.
۲- در شوک ناشی از سکته قلبی باید از مقادیر کم (کمتر از mcg/min ۵) دوپامین استفاده نمود. مقادیر بیشتر دارو با انقباض عروق باعث بدتر شدن نارسایی قلب می شود.
۳- درموقع انفوزیون داخل وریدی دوپامین، در صورت نشت مقادیر زیاد دوپامین به بافت های اطراف، نکروز ایجاد می گردد.
عوارض جانبی: آریتمی، تهوع، استفراغ، تنگی عروق محیطی، کاهش فشار خون، افزایش فشار خون، افزایش ضربان قلب، درد آنژینی و دیس پنه از عوارض جانبی این دارو هستند.
تداخل های دارویی: تجویز همزمان این دارو با دارو‌های مهارکننده آنزیم مونو آمین اکسیداز ممکن است موجب افزایش شدید فشار خون گردد. بی هوش کننده های استنشاقی ممکن است سبب افزایش اثر آریتمی زایی دوپامین شوند.
نکات قابل توصیه
۱- نشت دوپامین به بافت های اطراف رگ، با تزریق موضعی فنتولامین تا حداکثر ۱۲ ساعت پس از نشت قابل درمان است.
۲- در صورت بروز عوارض جانبی دوپامین با کم کردن سرعت انفوزیون یا قطع آن این عوارض سریعاً برطرف می شوند.
۳- دارو قبل از تزریق باید رقیق گردد. جهت رقیق کردن، نباید از محلول های سدیم بی کربنات و قلیایی استفاده شود.
مقدار مصرف
مقــــــادیـــــر مصـــــــرف mcg/kg/min ۰/۵-۳ از طریق انفوزیون داخل وریدی، باعث افزایش جریان خون کلیه می گردد. مقادیر مصرف mcg/ kg/ min ۲-۱۰ باعث اثر اینوترپیک مثبت و افزایش برون ده قلبی می گردد. مصرف این دارو با مقادیر بیشتر از mcg/kg/min ۱۰ باعث تنگی عروق محیطی و کلیه شده و منجر به افزایش قابل توجه فشار خون سیستولیک و دیاستولیک می گردد.
اشکال دارویی
Injection: 200mg/5ml