AMIODARONE
موارد مصرف:
این دارو برای کنترل فیبریلاسیون بطنی عود کننده، ایست قلبی همراه با تاکی کاردی بطنی یا فیبریلاسیون بطنی، فیبریلاسیون دهلیزی و دیگر انواع آریتمی به کار می رود.
موارد منع مصرف:
در صورت وجود اختلال شدید عملکرد سینوسی، بلوک دهلیزی- بطنی درجه ۲ یا ۳، حملات برادی کاردی و شوک با منشاء قلبی نباید مصرف شود.
هشدارها
۱- آزمون عملکرد کبد و تیروئید در درمان طولانی مدت ضروری است. طی مصرف آمیودارون هر سه هورمون تیروکسین، تری یدوتیرونین و هورمون محرک تیروتروپین باید اندازه گیری شوند.
۲- در صورت بروز تنگی نفس یا پیشرفت آن و همچنین بروز سرفه در بیمارانی که آمیودارون مصرف می کنند، احتمال وجود پنومونی باید در نظر گرفته شود
۳- در صورت وجود نارسایی احتقانی قلب، اختــــلالات کلیـــوی، بیمـــاران ســــالخورده، برادی کاردی شدید و اختلالات هدایتی قلب و پورفیری با احتیاط فراوان مصرف شود.
۴- به علت کند بودن شروع اثر دارو، مشکل بودن تنظیم مقدار مصرف و احتمال بروز عوارض جانبی شدید، درمان با این دارو باید در بیمارستان شروع شود.
عوارض جانبی: اختلال در بینایی، نوروپاتی و میوپاتی محیطی، برادی کاردی و اختلالات هدایتی قلب، حساسیت به نور و به ندرت تغییرات رنگ پوست، کم کاری تیروئید، پرکاری تیروئید، فیبروز، آلوئولیت ریوی، هپاتیت، تهوع، استفراغ، احساس طعم فلزی در د‌هان، لرزش، کابوس، سرگیجه، سردرد، بی خوابی، افزایش فشار داخل جمجمه، التهاب اپیدیدیم، بی نظمی حرکات عضلانی، بثورات جلدی، التهاب عروق، کاهش پلاکت خون، افزایش زمان پروترومبین، آنافیلاکسی (باتزریق سریع)، اسپاسم برونش و آپنه از عوارض جانبی دارو هستند.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان آمیودارون با سایر داروهای ضد آریتمی ممکن است منجر به کاهش قدرت عضله قلب شود. آمیودارون غلظت پلاسمایی کینیدین، پروکائین آمید و فنیتوئین را افزایش می دهد. با مصرف همزمان هر داروی ضدآریتمی با آمیودارون، ضعف عضله قلبی مشاهده می شود. اثر انعقادی وارفارین در صورت مصرف همزمان با آمیودارون افزایش می یابد. در صورت مصرف همزمان داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای و فنوتیازین ها با آمیودارون، خطر بروز آریتمی بطنی افزایش می یابد. در صورت مصرف همزمان آمیودارون با داروهای مسدد گیرنده بتا، دیلتیازم و وراپامیل، خطر بروز برادی کاردی، انسداد گره دهلیزی بطنی و ضعف عضله قلب افزایش می یابد. غلظت پلاسمایی دیگوکسین در صورت مصرف همزمان با آمیودارون افزایش می یابد.
نکات قابل توصیه
۱- طی درمان با دارو و چندماه پس از قطع مصرف آن، از تابش مستقیم خورشید به پوست باید جلوگیری شود.
۲- در صورت بروز مسمومیت عصبی، حساسیت به نور، تهوع، استفراغ و التهاب اپی دیدیم، کاهش مقدار مصرف و در بعضی موارد، قطع مصرف دارو توصیه می شود.
مقدار مصرف
خوراکی
بزرگسالان: برای درمان آریتمی، مقدار اولیهg/ day ۰/۸- ۱/۶ در مــــدت ۳-۲ دقیقــه تا دستیابی به پاسخ درمانی اولیه یا بروز عوارض جانبی مصرف می شود. در صورت دستیابی به کنترل کافی یا بروز عوارض جانبی شدید، مقدار دارو به mg/day ۶۰۰-۸۰۰ به مدت یک هفته و سپس تا کمترین مقدار نگهدارنده مؤثر کاهش می یابد.
مقدار نگهدارنده، تقریباً mg/day ۴۰۰ است که می توان آن را بر حسب نیاز افزایش یا کاهش داد. در درمان تاکی کاردی فوق بطنی، مقدار مصرف بارگیری mg/day ۶۰۰-۸۰۰ به مدت یک هفته تا زمان دستیابی به پاسخ درمانی اولیه یا بروز عوارض جانبی مصرف می شود. مقدار نگهدارنده تقریباً mg/day ۲۰۰-۴۰۰ است.
کودکان: برای درمان آریتمی بطنی و آریتمی فوق بطنی، مقدار اولیهmg/kg/day ۱۰ برای ۱۰ روز تازمان دستیابی به پاسخ درمانی اولیه یا بروز عوارض جانبی مصرف می شود. مقدارنگهدارنده mg/kg/day ۲/۵ است.
تزریقی
بزرگسالان: در درمان آریتمی طی ۲۴ ساعت اول مقدار انفوزیون سریع ۱۵۰میلی گرم طی ۱۰ دقیقه اول، انفوزیون آهسته ۳۶۰ میلی گرم طی ۶ ساعت بعد، انفوزیون نگهدارنده ۵۴۰ میلی گرم طی ۱۸ ساعت بعد تزریق می شود. پس از ۲۴ ساعت اول، سرعت انفوزیون نگهدارنده mg/min ۰/۵ خواهدبود (با استفاده از غلظت mg/ml ۱-۶). در صورت بروز حملات فیبریلاسیون بطنی یا تاکی کاردی بطنی ناپایدار، انفوزیون مقادیر اضافی (۱۵۰میلی گرم) ممکن است ضروری باشد که باید طی ۱۰ دقیقه صورت گیرد.
اشکال دارویی
Injection: 150mg
Tablet: 200mg