BIOLOGICAL/IMMUNOSUPPRESSANT MEDICINESIMMUNOSUPPRESSANTS

AZATHIOPRINE

آزاتیوپرین

AZATHIOPRINE

موارد مصرف:

آزاتیوپرین به عنوان داروی کمکی برای جلوگیری از رد پیوند کلیه، کبد، لوزالمعده، درمان روماتیسم ‎‌های فعال و حاد، کولیت اولسراتیو، بیماری کرون، میاستنی گراو منتشر، سندرم بهجت، پمفیگوس، سیروز صفراوی، لوپوس اریتماتوز سیستمیک و گلومرونفریت مصرف می شود.

هشدارها
۱- شمارش کامل سلول‌ های خونی طی ماه اول هفته‌ای یک بار و در ماه دوم و سوم دو بار در ماه و سپس هر ماه یک بار انجام شود. در صورت کاهش سریع یا مداوم گویچه‎ های سفید، مقدار دارو را باید کاهش داد.
۲- در درمان جلوگیری از رد پیوند کلیه، احتمال بروز عفونت شدید و کشنده افزایش می‎یابد.
۳- کاهش فعالیت دستگاه ایمنی با آزاتیوپرین احتمال بروز سرطان را افزایش می ‌دهد.

عوارض جانبی: عوارض احتمالی این دارو شامل کم ‎اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب ولرز، واکنش ‌های حساسیتی، ریزش مو، تضعیف مغز استخوان، ‌کاهش گویچه ‎‌های سفید، خستگی و ضعف غیرعادی ناشی از کم خونی مگالوپلاستیک و افزایش بروز عفونت می ‌باشد.

تداخل ‎های دارویی: مصرف همزمان با آلوپورینول ممکن است سمیت آزاتیوپرین را افزایش دهد. استفاده از دارو‌های کاهنده فعالیت مغزاستخوان و پرتودرمانی و دارو‌های سایتوتوکسیک می ‌تواند منجر به ایجاد عفونت یا سرطان گردد. مصرف همزمان این دارو با واکسن ‎ های ویروسی موجب کاهش پاسخ ایمنی و مصونیت ناقص می ‌شود. مصرف همزمان این دارو با وارفارین باعث کاهش فعالیت وارفارین می ‌گردد. مصرف این دارو همراه با مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین باعث بروز لکوپنی شدید می  گردد. مصرف همزمان متوتروکسات یا مرکاپتوپورین، عوارض جانبی این دارو را تشدید می‌ کنند. آزاتیوپرین باعث می ‌شود غلظت سرمی سیکلوسپورین کاهش یابد.

نکات قابل توصیه
۱- در صورت بیماری فعال ویروسی (آبله مرغان و هرپس)، اختلال کبدی، عفونت، پانکراتیت، نارسایی کلیه و نقص شدید گزانتین اکسیداز با احتیاط مصرف شود.
۲- بین واکسیناسیون و تجویز این دارو فاصله زمانی ۱۲-۶ ماه باید رعایت شود.
۳- فراورده تزریقی را فقط باید از راه داخل وریدی تزریق کرد.

مقدار مصرف
خوراکی: برای جلوگیری از رد پیوند ابتدا ۳-۱ روز قبل از عمل جراحی mg/kg ۳-۵ و یا mg/m2  ۱۲۰ از سطح بدن به صورت خوراکی تجویز می شود. مقدار مصرف نگهدارنده خوراکی نیز mg/kg ۱-۳ و یا mg/m2 ۴۵ می ‌باشد. در درمان لوپوس اریتماتوز، روماتوئید آرتریت، هپاتیت مزمن فعال، بیماری ‌های التهابی روده، درماتومیوزیتیس، میاستنی گراو، سندرم نفروتیک، پمفیگوس، سیروزصفراوی، لوپوس اریتماتوزسیستمیک و گلومرولونفریت mg/kg/day ۱ به صورت خوراکی تجویز می شود و طی ۸-۶ هفته به مقدارmg/ kg/day ۵/۲ افزایش یابد. برای رسیدن به مقدار مصرف نگهدارنده خوراکی آن باید هر ۴هفته به مقدار mg/kg/day ۰/۵ از مقدار مصرف آن کاست تا به حداقل مقدار مصرف مؤثر رسید.
تزریقی: قبل، هنگام یا بلافاصله بعد از عمل جراحی mg/ kg/day ۳-۵ داخل وریدی تزریق می شود. سپس مقدار مصرف نگهدارنده با توجه به وضعیت بیمار حدود mg/kg/day ۱-۳ تزریق می شود.

اشکال دارویی

Tablet: 25mg, 50mg
Injection: 50mg

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا