مجله ” “The NEW ENGLAND JOURNAL of MEDICINE در تاریخ ۲۶ می مقاله جالبی در مورد امنیت بازگشت به محل کار با توجه به نوع شغل در دوران همه گیری کووید ۱۹ منتشر کرد.
این مقاله بازگشت به محل کار را به شرط رعایت کامل اصول بهداشتی ایمن میداند. در ادامه آمار و ارقام قابل توجهی در این مقاله ذکر شده است:
- بالاتر بودن آمار مرگ و میر در اثر ابتلا به ویروس کرونا در افراد مسن و مبتلا به بیماری های مزمن (دیابت، فشار خون بالا و چاقی) از سایر افراد.
- نرخ کشندگی ویروس کرونا در افراد زیر ۵۰ سال: ۰کمتر از ۰.۵ درصد (به نقل از محققان چینی)
- نرخ کشندگی ویروس کرونا در افراد بین ۵۰ تا ۵۹ سال: ۱.۳ درصد (به نقل از محققان چینی)
- نرخ کشندگی ویروس کرونا در افراد بین ۶۰ تا ۶۹ سال: ۳.۶ درصد(به نقل از محققان چینی)
- ۳برابر بودن احتمال مرگ ۱ فرد مبتلا به دیابت نسبت به افراد دیگر
- احتمال مرگ ۱۰ درصدی افراد مبتلا به دیابت و در بازه سنی ۶۰ تا ۶۹ سال (بیش از ۲۰ برابر احتمال مرگ افراد زیر ۵۰ سال و بدون بیماری های مزمن و خطرناک)
- ۱۱ درصد کل مبتلایان به کووید۱۹ را کادر درمانی تشکیل میدهد.(به نقل از CDC)
- ۱۱.۶ درصد از ۶۸۰۰ کارمند ۱ بیمارستان در اسپانیا به این بیماری مبتلا شده اند.
- نرخ بالای ابتلا در مشاغلی که امکان رعایت فاصله گذاری فیزیکی به طور کامل انجام شدنی نیست.
این محقق با توجه به بازگشایی ها و حرکت دوباره چرخ اقتصاد، وجود ۳ جزء را در ۱ استراتژی مناسب برای حفاظت از کارگرانی که مجبور به کار کردن هستند، لازم میداند:
- وجود ۱ چارچوب برای مشاوره بیماران در مورد خطر در معرض قرار گرفتن ناشی از ادامه کار
- تغییرات فوری سیاست جهت اطمینان از حمایت های مالی برای افرادی که کارشان را از دست داده اند
- وجود ۱ برنامه مبتنی بر داده های علمی برای بازگشت ایمن نیروهای کاری
وی در ادامه کار کردن برخی افراد را (حتی با وجود بیماری های زمینه ای و یا سن زیاد) ناشی از حقوق بسیار پایین آنان و تلاش برای رفع نیاز های اولیه (پوشاک، مسکن و خوراک) میداند و از همین منظر وجود ۱ شبکه ایمن مالی برای کارکنان آسیب پذیر را اجتناب ناپذیر میداند.
او معتقد است لوایح کنگره میتوانست برای کارفرمایان ایجاد انگیزه کند تا آنها نیز خدمات شایسته تری را برای کارگران دارای مشاغل پر خطر مهیا کنند (مانند مرخصی با حقوق، مرخصی داوطلبانه و یا استفاده از قانون مرخصی شغلی در صورت تایید پزشک مبنی بر در معرض خطر بودن یکی از اعضای خانواده).
در پایان او این چارچوب پیشنهادی را نقطه شروعی برای کمک به پزشکان حین گفتگو با بیماران برای تصمیم بر ادامه کار آنان میداند و در این راه توصیه های متخصصان بهداشت حرفه ای، متخصصان پزشکی و نمایندگان کارگران را بسیار کمک کننده و لازم میداند.
تدوین: مهدی براتی، دانشجوی زیست‌شناسی سلولی و ملکولی
