غربالگری ابتلا به هپاتیت C در بزرگسالان در معرض خطر بالا و یا متولد شده بین سال های ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۵ (طبق مطالعات انجام شده، ابتلا به هپاتیت C در افراد متولد شده در این بازه زمانی، خصوصا در انگلستان، آمار بالایی دارد.) (غربالگری)

درجه بندی: B

توصیه های اختصاصی:
USPSTF توصیه می کند که غربالگری برای ویروس هپاتیت C (HCV) در افراد پر خطر انجام گیرد. USPSTF همچنین توصیه می کند که یک بار انجام غربالگری برای HCV به افراد متولد ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۵ پیشنهاد شود.

زمان و تناوب انجام غربالگری:
برای افرادی که بین سال های ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۵ متولد شده اند و یا قبل از شروع غربالگری خون جهانی در معرض خطر بوده اند و عامل خطر دیگری ندارند، انجام تنها یکبار غربالگری کافی است. افرادی که پیوسته در معرض خطر عفونت با HCV قرار دارند(همانند معتادان تزریقی) باید به صورت دوره ای غربالگری شوند. USPSTF هیچ شواهدی در ارتباط با زمان و فواصل مناسب انجام غربالگری برای این افراد نیافته است.

عوامل خطر:
مهمترین عامل خطر ابتلا به هپاتیت C، استفاده از مواد تزریقی در گذشته و حال است. عامل خطر دیگر، دریافت خون قبل از سال ۱۹۹۲ است. به دلیل اجرای برنامه های غربالگری خون های اهدا شده، انتقال خون دیگر منبع مهمی برای عفونت HCV به حساب نمی آید. در مقابل، ۶۰% از موارد جدید ابتلا به HCV در افرادی رخ می دهد که سابقه ی مصرف مواد مخدر تزریقی طی ۶ ماه گذشته داشه اند.

سایر عوامل خطر شامل همودیالیز طولانی مدت، متولد شدن از مادر مبتلا به HCV، زندانی بودن، مصرف مواد استنشاقی، داشتن خالکوبی بدون رعایت احتیاطات لازم و سایر تماس های پوستی(مانند کارکنان نظام سلامت و یا داشتن سابقه ی عمل جراحی قبل از شروع اقدامات جهانی پیشگیری) می شود. شواهد برای تاثیر خالکوبی و سایر تماس های پوستی به عنوان عوامل خطر، محدود است. اهمیت نسبی این عوامل خطر ممکن است بر اساس موقعیت جغرافیایی و عوامل دیگری، متفاوت باشد.

مطالعات مبتنی بر جمعیت های بزرگ از ارتباط مستقل بین رفتار های جنسی پر خطر(مانند داشتن چندین شریک جنسی، داشتن رابطه ی جنسی محافظت نشده و یا داشتن رابطه ی جنسی با فرد مبتلا به هپاتیت C یا معتاد تزریقی) و ابتلا به HCV خبر می دهند. با این وجود، به نظر می رسد که HCV از طریق رابطه ی جنسی ناکارآمد انتقال پیدا کند و ممکن است روابط مشاهده شده به وسیله ی سایر رفتار های پر خطر مخدوش شده باشد.
در سال ۱۹۹۸، بیشترین میزان شیوع آنتی بادی ضد HCV در افرادی دیده شده است که تماس پوستی مستقیم قابل توجه داشته اند.(مانند معتادان تزریقی و افراد مبتلا به هموفیلی(۶۰ تا ۹۰ درصد)).
در افراد با تماس پوستی با میزان خون کمتر(مانند بیمارانی که همودیالیز می شوند.(۱۰ تا ۳۰ درصد)) میزان شیوع متعادل تر بود. افرادی که مشغول روابط جنسی پر خطر هستند(۱ تا ۱۰ درصد)، افرادی که خون دریافت می کنند(۶ درصد) و افرادی که تماس پوستی کمی دارند(مانند کارکنان نظام سلامت )(۱ تا ۲ درصد) کمترین میزان شیوع را داشته اند.
در میان بیماران با نتایج غیر طبیعی تست های عملکردی کبد(AST، ALT و بیلی روبین) که به خاطر عللی غیر از غربالگری HCV مورد بررسی قرار گرفته اند، یافتن علت اختلال معمولا شامل انجام تست های بررسی ابتلا به عفونت HCV می باشد و به عنوان بیماریابی و نه غربالگری شناخته می شود؛ بنابراین خارج از محتوای این توصیه خواهد بود.
در سال ۲۰۱۰، میزان کل بروز عفونت HCV حاد ۰.۳ نفر به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر بود و بسته به نژاد و قومیت نیز فرق می کرد. بروز هپاتیت C حاد در میان افراد آسیایی و ساکنین جزایر اقیانوس آرام کمترین، و در میان سرخپوستان آمریکایی و بومیان آلاسکا بیشترین میزان را داشت. بر اساس یافته های سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸، سیاه پوستان با ۶.۵ تا ۷.۸ مرگ به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، بیشترین میزان مرگ و میر ناشی از ابتلا به هپاتیت C را داشتند.

Grade: B

:Specific Recommendations
The USPSTF recommends screening for hepatitis C virus (HCV) infection in persons at high risk for infection. The USPSTF also recommends offering 1-time screening for HCV infection to adults born between 1945 and 1965.

:Frequency of Service

Persons in the birth cohort and those who are at risk because of potential exposure before universal blood screening and are not otherwise at increased risk need only be screened once. Persons with continued risk for HCV infection (injection drug users) should be screened periodically. The USPSTF found no evidence about how often screening should occur in persons who continue to be at risk for new HCV infection.

 :Risk Factor Information

The most important risk factor for HCV infection is past or current injection drug use. Another established risk factor for HCV infection is receipt of a blood transfusion before 1992. Because of the implementation of screening programs for donated blood, blood transfusions are no longer an important source of HCV infection. In contrast, 60% of new HCV infections occur in persons who report injection drug use within the past 6 months.

Additional risk factors include long-term hemodialysis, being born to an HCV-infected mother, incarceration, intranasal drug use, getting an unregulated tattoo, and other percutaneous exposures (such as in health care workers or from having surgery before the implementation of universal precautions).  Evidence on tattoos and other percutaneous exposures as risk factors for HCV infection is limited. The relative importance of these additional risk factors may differ on the basis of geographic location and other factors.

Large population-based studies report an independent association between high-risk sexual behaviors (multiple sex partners, unprotected sex, or sex with an HCV-infected person or injection drug user) and HCV infection. However, HCV seems to be inefficiently transmitted through sexual contact, and observed associations may have been confounded by other high-risk behaviors.

In 1998, the highest prevalence rates of the anti-HCV antibody occurred in persons with significant direct percutaneous exposures, such as injection drug users and persons with hemophilia (60% to 90%); persons with less significant percutaneous exposures involving smaller amounts of blood, such as patients receiving hemodialysis (10% to 30%), had more moderate prevalence rates. Persons engaging in high-risk sexual behaviors (1% to 10%); recipients of blood transfusions (6%); and persons with infrequent percutaneous exposures, such as health care workers (1% to 2%), had the lowest prevalence rates.

Among patients with abnormal results on liver function tests (measurement of aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, or bilirubin) who were tested for reasons other than HCV screening, finding the cause of the abnormality often includes testing for HCV infection and is considered case finding rather than screening; therefore, it is outside the scope of this recommendation.

In 2010, the overall incidence rate of acute HCV infection was 0.3 cases per 100,000 persons and varied by race or ethnicity. The incidence rate for acute hepatitis C was lowest among persons of Asian or Pacific Islander descent and highest among American Indians and Alaskan natives. Blacks had the highest mortality rates from HCV, at 6.5 to 7.8 deaths per 100,000 persons, according to data from 2004 to 2008.