غربالگری کاهش شنوایی در سالمندان
درجه بندی: I
توصیه های اختصاصی:
USPSTF به این نتیجه رسیده است که شواهد موجود، برای ارزیابی تعادل میان فواید و مضرات غربالگری کاهش شنوایی در بزرگسالان بدون علامت ۵۰ ساله یا مسن تر، کافی نیست.
این توصیه مختص بزرگسالان بدون علامت ۵۰ ساله یا مسن تر است و برای کسانی که به دنبال بررسی مشکلات شنوایی خویش و یا علائم شناختی و عاطفی مرتبط با کاهش شنوایی هستند، به کار نمی آید. این افراد باید برای وجود اختلالات شنوایی حقیقی ارزیابی و در صورت لزوم درمان شوند.
زمان و تناوب انجام غربالگری:
در حال حاضر در این رابطه اطلاعاتی در دست نیست.
عوامل خطر:
افزایش سن مهمترین عامل کاهش شنوایی است. Presbycusis که به صورت کاهش تدریجی و پیشرونده ی توانایی شنیدن صداهای با فرکانس بالا به علت از بین رفتن سلول های مویی گوش تعریف می شود، مهمترین عامل کاهش شنوایی در افراد مسن است. با این وجود، کاهش شنوایی ممکن است محصول مشارکت چندین عامل باشد. سایر عوامل خطر شامل سابقه ی تماس با صداهای بلند و عوامل اتوتوکسیک (سمی برای گوش) شامل تماس های شغلی، سابقه ی عود کردن عفونت گوش داخلی، عوامل ژنتیکی و بعضی از بیماری های سیستمیک خاص نظیر دیابت؛ می باشد.
Recommendation: Hearing Loss in Older Adults
Specific Recommendation: Hearing Loss: Screening–Older Adults
The USPSTF concludes that the current evidence is insufficient to assess the balance of benefits and harms of screening for hearing loss in asymptomatic adults aged 50 years or older. This recommendation applies to asymptomatic adults aged 50 years or older. It does not apply to persons seeking evaluation for perceived hearing problems or for cognitive or affective symptoms that may be related to hearing loss. These persons should be assessed for objective hearing impairment and treated when indicated.