BIPERIDEN
موارد مصرف:
بیپریدین در درمان بیماری پارکینسون و علائم خارج هرمی ناشی از دارو‌ها مصرف می شود.
موارد منع مصرف:
در صورت وجود احتباس ادراری، گلوکوم با زاویه بسته یا انسداد دستگاه گوارش نباید مصرف شود.
هشدارها: در صورت وجود بیماری قلبی-عروقی، نارسایی کبدی یا کلیوی، گلوکوم، انسداد روده و احتباس ادراری باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
عـــوارض جانبـی: خشکی د‌هان، اختــــلالات گوارشی، گیجی، تاری دید، احتباس ادرار، تپش قلب، واکنش های حساسیتی، عصبی شدن، توهم، خواب آلودگی، افت فشار خون (باشکل تزریقی) ازعوارض جانبی دارو هستند.
تداخل های دارویی: استفاده همزمان این دارو با سایر دارو‌های دارای اثرات موسکارینی باعث تشدید عوارض جانبی شامل خشکی د‌هان، احتباس ادرار، یبوست و منگی می گردد. مهارکننده های مونوآمین اکسیداز سبب افزایش اثر بیپریدین می گردند. بیپریدین با ایجاد خشکی د‌هان، اثرات نیترات های زیرزبانی را کاهش می دهد. دارو‌های پاراسمپاتومیمتیک اثر بیپریدین را کاهش می دهند. بیپریدین جذب گوارشی کتوکونازول را کاهش داده و اثرات گوارشی سیزاپراید و دومپریدون را نیز کاهش می دهد.
نکات قابل توصیه
۱- از قطع ناگهانی مصرف این دارو اجتناب شود.
۲- بدلیل کاهش هوشیاری ناشی از مصرف این دارو می تواند برانجام کار‌هایی مانند رانندگی که نیاز به مهارت دارند، تأثیر بگذارد.
۳- درسالمندان ترجیحاً باید حداقل مقدار دارو تجویز شود.
مقدار مصرف
خوراکی
ابتدا مقدار ۱میلی گرم دو بار در روز تجویز و سپس به تدریج مقدار مصرف تا ۲میلی گرم سه بار در روز افزایش می یابد. مقدار مصرف نگهدارنده mg/ day ۳-۱۲ در مقادیر منقسم است.
تزریقی
از راه تزریق عضلانی یا تزریق آهسته وریدی، مقدار ۵-۲/۵میلی گرم هر نیم ساعت تا حداکثر ۴ بار در روز تزریق می شود.
اشکال دارویی
Injection: 5mg/ml
Tablet: 2mg
Tablet (Sustained Release): 4mg