FLUPHENAZINE
موارد مصرف:
فلوفنازین در درمان اسکیزوفرنی، مانیا و نیز درمان کمکی کوتاه مدت هیجان شدید، تحریکات روانی-حرکتی، اضطراب و رفتار‌های ناگهانی شدید به کار می رود.
موارد منع مصرف:
در صورت وجود بیماری قلبی (افزایش یا کاهش فشار خون)، ضعف شدید CNS، کوما، سندرم مادرزادی QT طولانی، سابقه آریتمی قلبی و نقایص ژنتیکی نباید مصرف شود.
هشدارها
۱- در صورت وجود اختلالات خونی، آسیب شدید مغزی، تصلب عروق مغزی، کاهش ذخیره قلبی مانند بی کفایتی دریچه میترال، بی کفایتی عروق مغزی، فئوکروموسیتوم، بی کفایتی کلیه، سندرم ری یا نارسایی کبد با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- بررسی حرکت غیرطبیعی و مشاهده دقیق علائم اولیه دیسکینزی، در فواصل منظم در طول درمان، به ویژه در سالخوردگان و بیمارانی که مقادیر زیاد دارو مصرف نموده یا به مدت طولانی تحت درمان هستند، لازم است.
عوارض جانبی: فلوفنازین ممکن است سبب کابوس های شبانه، بی خوابی و افسردگی یا بی ثباتی خلقی گردد. آثار ضدموسکارینی نظیر خشکی دهان، یبوست، احتباس ادراری، تاری دید و نیز کاهش فشار خون وضعیتی، تاکی کاردی، آریتمی و علائم خارج هرمی از عوارض جانبی این دارو هستند.
تداخل های دارویی: همراه با هوشبر‌های عمومی اثر کاهنده فشار خون آن تشدید می گردد. مصرف فلوفنازین همراه با دارو‌های ضدآریتمی و نیز ترفنادین و بتابلاکر‌ها خطر بروز آریتمی های بطنی را افزایش می دهد. مصرف فلوفنازین همراه با ضدافسردگی های سه حلقه ای و نیز دارو‌های آنتی کولینرژیک سبب افزایش اثرات ضدموسکارینی آن ها می گردد. این دارو ممکن است باکاهش آستانه تشنج، اثر دارو‌های ضدصرع را کاهش دهد. بروز سندرم آنسفالوپاتیک در تعدادی از بیماران که همزمان لیتیم و دارو‌های ضدسایکوز دریافت کرده اند، گزارش شده است. اثرات ضدپارکینسون لوودوپا در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است مهار شود. مصرف همزمان دارو‌های کاهنده فشار خون با این دارو ممکن است سبب کاهش شدید فشار خون شود. مصرف همزمان این دارو با دارو‌های ضدتیروئید، ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد.
نکات قابل توصیه
۱- برای حصول اثرات درمانی مطلوب، ممکن است چند هفته زمان مورد نیاز باشد.
۲- هنگام رانندگی یا کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
۳- هنگام ورزش در هوای گرم یا هنگام حمام آب گرم به علت احتمال بروز شوک حرارتی باید احتیاط نمود.
۴- این دارو ممکن است سبب بروز خشکی دهان شود. در صورت تداوم خشکی به مدت بیش از دو هفته، باید به پزشک مراجعه نمود.
مقدار مصرف
خوراکی
بزرگســــــالان: در اختـــلالات ســــــــــایکوتیک، mg/ kg ۲/۵- ۱۰ در نوبت های منقسم هر ۸-۶ ساعت مصرف می شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار مقدار مصرف افزایش می یابد. به عنوان مقدار نگهدارنده mg/kg ۱-۵ به صورت مقدار واحد یا در مقادیر منقسم مصرف می شود.
کودکان: در اختـــــلالات سایکوتیک، مقدار mg/ day1-2/5 مصرف می شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار به تدریج افزایش می یابد.
تزریقی
بزرگسالان: در درمان اختلالات سایکوتیک، ۲۵-۱۲/۵ میلی‌گرم تزریق عضلانی یا زیرجلدی می شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار، مقدار مصرف هر ۳-۱ هفته افزایش می یابد. به عنوان مقدار نگهدارنده تا ۵۰میلی‌گرم هر ۴-۱ هفته تزریق عضلانی یا زیرجلدی می شود.
کودکان: برای درمان اختلالات روانی، در کودکان ۱۲-۵ سال، ۳/۱۲۵میلی‌گرم تزریق عضلانی یا زیرجلدی می شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار هر ۳-۱ هفته تکرار می شود. در کودکان بزرگتر از ۱۲ سال، ابتدا ۱۸/۷۵-۶/۲۵میلی‌گرم در هفته تزریق عضلانی یا زیرجلدی می شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار به مقدار ۲۵-۱۲/۵میلی‌گرم هر ۳-۱ هفته افزایش می یابد.
اشکال دارویی
Tablet: 1mg, 2.5mg
Injection: 25mg/ml