ISONIAZID
موارد مصرف: ایزونیازید همراه با سایر داروهای ضدسل در درمان سل و به تنهایی برای پیشگیری از بروز این بیماری مصرف می شود.
موارد منع مصرف: در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبد ناشی از دارو‌ها نباید مصرف شود.
هشدارها: در صورت وجود عیب کار کبد، عیب کار کلیه، استیلاسیون کند کبدی، صرع، سابقه سایکوز، اعتیاد به الکل، سوء تغذیه، دیابت، ایدز و پورفیری با احتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی: تهوع، استفراغ، نوریت محیطی با مصرف مقادیر زیاد، التهاب عصب بینایی، تشنج، حملات سایکوتیک، واکنش های حساسیت مفرط شامل تب، اریتم مولتی فرم، پورپورا و آگرانولوسیتوز، هپاتیت، پلاگر، افزایش قند خون و ژینکوماستی از عوارض جانبی این دارو هستند.
تداخل های دارویی: سمیت کبدی ایزونیازید در صورت مصرف همزمان ایزوفلوران، ریفامپین و سایر داروهای سمی برای کبد با این دارو افزایش می یابد. داروهای آنتی اسید جذب ایزونیازید را کاهش می دهند. در صورت مصرف همزمان این دارو با سیکلوسرین خطر سمیت دستگاه عصبی مرکزی افزایش می یابد. متابولیسم کاربامازپین، اتوسوکسیمید و فنی توئین توسط ایزونیازید مهار می شود. در صورت مصرف همزمان کاربامازپین، سمیت ایزونیازید برای کبد افزایش می یابد. متابولیسم دیازپام نیز توسط این دارو مهار می شود. ایزونیازید احتمالاً غلظت پلاسمایی تئوفیلین و وارفارین را افزایش می دهد.
نکات قابل توصیه: باید به بیمار تذکر داده شود در صورت بروز علائم اختلال کبدی از جمله تهوع مداوم، استفراغ، بی حالی یا زردی فوراً به پزشک مراجعه کند.
مقدار مصرف: برای پیشگیری از بروز سل، در بزرگسالانmg/day 300با معده خالی و در کودکان mg/kg/day 5-10 (تا حداکثر ۳۰۰ میلی گرم) از راه خوراکی یا تزریق عضلانی تا ۶ ماه مصرف می شود. این دارو با همین مقدار مصرف توام با سایر داروهای ضد سل برای درمان بیماری به مدت ۶ ماه مصرف می شود. ایزونیازید و ریفامپین را می توان همراه با هم برای مدت ۳ ماه مصرف نمود.
اشکال دارویی
Tablet: ۱۰۰mg, 300mg
Injection: ۱g/10ml