SEVOFLURANE
موارد مصرف:
سووفلوران برای القا و حفظ بی هوشی عمومی به کار می رود.
موارد منع مصرف:
در صورت وجود سابقه هیپرترمی بدخیم نباید استفاده شود.
هشدارها: در صورت ابتلا بیمار به فلج دور‌ه‌ای، دیستروفی عضلانی، میاستنی گراو، سندرم-میاستنیک و سایر بیماری‌های عضلانی همراه با ضعف عضلانی، ضربه مغزی، افزایش فشار داخل جمجمــــه و ضایعـــات فضاگیر داخل جمجمه ای، نارسایی کبدی یا کلیوی با احتیاط فراوان به کار برد.
عوارض جانبی: انسداد راه هوایی، برادی کاردی، وقفه تنفسی، سرفه، کاهش فشار خون، لارنگواسپاسم، بی قراری شدید، خواب آلودگی، سرگیجه، تهوع، افزایش ترشح بزاق، لرز، استفراغ وسردرد از عوارض جانبی شایع این دارو هستند.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان این دارو با دارو‌های آمینوگلیکوزید، باسیتراسین، کاپرئومـــــایسین، کلیندامــایسین، کلیستین، کلیستیات سدیم، لیدوکائین، لینکومایسین، شل کننده های عضلانی، پلی میکسین، پروکائین، تتراسایکلین، تری متافان باعث تشدید اثر انسداد عصب-عضله می شود. مصرف این دارو با آمیودارون باعث کاهش شدید فشار خون و افزایش احتمال برادی کاردی مقاوم به آتروپین می شود. دارو های ضدمیاستنی گراو باعث انسداد عصب-عضله می‌شوند. مصرف این دارو به همراه دارو های کاهنده فشار خون و بتابلاکرها باعث کاهش شدید فشار خون می شود. سووفلوران حساسیت میوکارد به کاتکولآمین ها و احتمال آریتمی را افزایش می دهد. مصرف این دارو با دارو های مضعف CNS باعث تضعیف شدید CNS می شود. مصرف این دارو با ایزونیازید و سایر القاکننده های آنزیمی باعث افزایش غلظت فلوراید خون می شود. همراه با این دارو نباید از تزریق مقادیر زیاد خون حاوی سیترات (به عنوان ضدانعقاد) استفاده نمود.
نکات قابل توصیه: مقدار مصرف مورد نیاز برای بی هوشی با افزایش سن کاهش مییابد. حداقل غلظت آلوئولی این دارو در افراد ۲۵ ساله ۲/۶%، در افراد ۴۰ ساله ۲/۱% و در افراد ۶۰ ساله ۱/۷% و در افراد ۸۰ ساله ۱/۴% است.
مقدار مصرف
بزرگسالان: به عنوان داروی بی هوش کننده استنشاقی همراه با اکسیژن یا نیتروس اکساید و اکسیژن بر مبنای نیاز هر بیمار مصرف می شود. سطح بی هوشی مناسب برای جراحی ممکن است با غلظت های ۳-۰/۵% سووفلوران با یا بدون استفاده از نیتروس اکساید قابل دسترسی باشد.
کودکان: به عنوان بی هوش کننده عمومی مقدار مصرف برای هر فرد باید به طور جداگانه تعیین شود.
اشکال دارویی
For Inhalation