TOBRAMYCIN
موارد مصـــرف: توبرامایســــین در درمـــــان سپتی سمی و سپسیس نوزادان، مننژیت و سایر عفونت های دستگاه عصبی مرکزی، عفونت مجاری صفراوی، پیلونفریت حاد یا التهاب عفونی حاد پروستات مصرف می شود.
هشدارها: فاصله بین دفعات مصرف دارو در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه باید افزایش داده شود.
عوارض جانبی: آسیب بخش حلزونی گوش، سمیت برگشت پذیر کلیه، به ندرت کاهش منیزیم خون به ویژه در مصرف طولانی مدت و کولیت سودوممبران از عوارض جانبی این دارو هستند.
نکات قابل توصیه
۱- در صورت مصرف فراورده استنشاقی، بیمار باید از لحاظ بروز برونکواسپاسم در اولین نوبت مصرف بررسی شود.
۲- مخلوط کردن این دارو با سایر دارو‌ها در یک محلول توصیه نمی شود.
۳-تزریق زیرجلدی توبرامایسین به دلیل دردناک بودن، توصیه نمی شود.
تداخل های دارویی: در صورت مصرف همزمان آمینوگلیکوزید‌ها با آمفوتریسین، سیکلوسپورین، ونکومایسین و دارو‌های نفروتوکسیک، خطر بروز مسمومیت کلیوی (و احتمالاً مسمومیت گوشی) افزایش می یابد. مصرف همزمان آمینوگلیکوزید‌ها با نئوستیگمین و پیریدوستیگمین، اثر این دارو‌های کولینرژیک را کاهش می دهد.
مقدار مصرف
بزرگسالان: مقدار مصرف این دارو از راه تزریق عضلانی، تزریق آهسته وریدی یا انفوزیونmg/ kg/day 3 در مقادیر منقسم و هر ۸ ساعت می باشد. در عفونت های شدید، تا mg/ kg/ day ۵ در مقادیر منقسم هر ۸-۶ ساعت مصرف می شود که براساس شرایط بالینی بیمار باید کاهش داده شود.
کودکان: در نوزادان با سن تا یک هفته مقدار mg/kg 2 هر ۱۲ ساعت و در نوزادان با سن بیش از یک هفته و کودکان mg/kg 2-2/5 هر ۸ ساعت تزریق عضلانی، آهسته وریدی یا انفوزیون می شود.
در عفونت مزمن ریوی پسودوموناس آئرژینوزا در بیماران با فیبروز سیستیک در کودکان بالای ۶ سال و بزرگسالان ۳۰۰ میلی گرم هر ۱۲ ساعت برای ۲۸ روز از محلول نبولایزر استفاده می شود. دوره های بعدی پس از ۲۸ روز عدم استفاده از محلول نبولایزر توبرامایسین تکرار می شود.
اشکال دارویی
Injection: ۲۰mg/2ml, 80mg/2ml, 75mg/1.5ml
Nebulisation: ۶۰mg/5ml, 75mg/4ml, 300mg/4ml, 300mg/5ml
Powder: ۲۸ mg