آیا ورزش کردن به اندازه ی مصرف دارو ها در کنترل فشار خون بالا موثر است!

ورزش کردن به اندازه ی مصرف دارو ها در کنترل فشار خون بالا موثر است!

آنالیز به وسیله ی       Bazianویرایش شده به وسیله ی وبسایت NHS      چهارشنبه، ۱۹ دسامبر ۲۰۱۸

فهرست مطالب:

1. این مطالعه از کجا منشا گرفت؟
2. این تحقیق از چه نوعی است؟
3. این تحقیق شامل چه چیزی می شود؟
4. نتایج اولیه چه بود؟
5. محققان نتایج به دست آمده را چگونه تفسیر کردند؟
6. نتیجه گیری

به گزارش Mail Online؛ “شناکردن، پیاده روی و وزنه زدن در باشگاه، به خوبی مصرف دارو ها در درمان فشار خون بالا موثر است.”

این اطلاعات، تنها دیدی کلی به شما می دهد و ممکن است برای تمام افراد صدق نکند. برای اطمینان حاصل کردن از تطبیق این اطلاعات با شرایط خود و کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه، به پزشک خود مراجعه کنید.

فشار خون بالا(که به زبان پزشکی به آن Hypertension گفته می شود.) بیماری شایعی در میان بزرگسالان است و می تواند خطر سکته و حمله ی قلبی را افزایش دهد. افرادی هستند که برای کنترل فشار خون خود، برای سال ها یک یا چند نوع داروی ضد فشار خون مصرف می کنند.

محققان اقدام به نوشتن یک مقاله ی مروری از روی ۳۹۱ مطالعه و آزمایش کردند. این مطالعات در رابطه با اثر دارو ها و همینطور انجام برنامه های ورزشی روی فشار خون بودند. محققان از مقایسه ی این دو نوع مداخله ی متفاوت به این نتیجه رسیدند که ورزش کردن اثراتی مشابه مصرف دارو روی فشار خون دارد.

این مطالعه به شواهد موجود در رابطه با این موضوع که ورزش کردن راه مناسبی برای تحت کنترل نگه داشتن فشار خون است، افزود. با این وجود محققان هیچ مطالعه ای نیافتند که مصرف دارو را مستقیما با ورزش کردن مقایسه کرده باشد؛ این بدان معناست که نتایج به دست آمده بر اساس مقایسه های غیرمستقیم بین گروه هایی از افراد است که امکان دارد کاملا با یکدیگر متفاوت باشند و همین موضوع اعتماد کردن به نتایج به دست آمده را سخت تر می کند.

همانطور که Mail Online به درستی اشاره کرده است، هرگز نباید مصرف دارو های تجویز شده برای فشار خون بالا را قبل از مشورت با پزشک خود قطع کنید. اما افزایش سطح فعالیت شما می تواند به افزایش اثرات محافظتی هر دارویی که مصرف می کنید، کمک کند.

در مورد میزان فعالیت ورزشی توصیه شده برای بزرگسالان مطالعه ی بیشتری داشته باشید.(میزان فعالیت ورزشی توصیه شده برای بزرگسالان به صورت هر هفته ۱۵۰ دقیقه فعالیت ورزشی با شدت متوسط و یا ۷۵ دقیقه با شدت بالا باشد. فعالیت با شدت متوسط بهتر است ترجیحا طی ۴_۵ روز از هفته و با فاصله ی منظم بین روز هایی که ورزش انجام می شود، تقسیم شود.)

این مطالعه از کجا منشا گرفت؟

محققانی که این مطالعه را انجام دادند، از دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی لندن، دانشگاه های بریستول و آکسفورد انگلستان، دانشگاه برن در سوئیس، دانشگاه پنسیلوانیا و دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد در ایالات متحده بودند. حمایت مالی این تحقیقات را شورای تامین مالی تحصیلات عالی انگلستان، شورای تحقیقات پزشکی انگلستان و بنیاد ملی علوم سوئیس عهده دار بوده اند.

این مطالعه در مجله ی بازبینی همه جانبه ی پزشکی_ورزش بریتانیا و به صورت دسترسی آزاد منتشر شده است، لذا مطالعه ی آنلاین آن برای عموم رایگان است.

گزارش رسانه های انگلیسی از این مطالعه، به صورت منطقی دقیق و متعادل بود. اکثر گزارش ها شامل این هشدار از طرف محققان بود که بیماران نباید به علت یافته های این مطالعه، مصرف دارو های ضد فشار خون خود را کنار بگذارند.

با این وجود، در تمام گزارشات، این موضوع که آزمایشات و مطالعات مربوط به اثر ورزش کردن روی فشار خون، اندازه ی کوچکی داشته اند و اغلب شامل افرادی می شده اند که فشار خون بالایی نداشته اند؛ به طور واضح بیان نشد. اهمیت این موضوع اینجاست که هر دو مورد ذکر شده قابلیت اعتماد نتایج به دست آمده را کاهش می دهد.

این تحقیق از چه نوعی است؟

این مطالعه یک متا آنالیز شبکه ای از آزمایشات تصادفی کنترل شده (RCTs) بود.

یک متا آنالیز، معمولا نتایج آزمایشاتی را جمع بندی می کند که در مورد یک مداخله و نتیجه ی مشابه است. اما یک متاآنالیز شبکه، راهی برای مقایسه و جمع بندی کردن نتایج آزمایشاتی از مداخلات متفاوت است.( برای مثال در این مطالعه، ورزش کردن و مصرف داروها، که در آزمایشات به صورت مستقیم با یکدیگر مقایسه نشده اند.)

این تحقیق شامل چه چیزی می شود؟

برای انجام این مطالعه، محققان به روز ترین متاآنالیز های آزمایشات انجام شده در رابطه با اثر دارو ها و همچنین برنامه های ورزشی بر فشار خون سیستولی را جستجو کردند.(فشار خون سیستولی، فشار خون به هنگام پمپ شدن از قلب و وارد شدن به عروق است.)

علاوه بر این، محققان از میان جدیدترین متا آنالیز های منتشر شده، به دنبال آزمایش های بیشتری در مورد اثر برنامه های ورزشی بر فشار خون، بودند.

اما آن ها به دنبال مطالعات جدیدتر در رابطه با اثر دارو ها نبودند زیرا از آنجا که از زمان انجام آخرین متاآنالیز ها هیچ داروی جدیدی وارد بازار دارویی نشده بود، متاآنالیز ها به روز در نظر گرفته شد و وجود شواهد جدید محتمل نبود.

محققان گروه های دارویی را به ۵ دسته تقسیم بندی کردند. مهار کننده های ACE، مهار کننده های گیرنده ی آنژیوتانسین ۲، مهار کننده ی گیرنده های بتا، مهار کننده های کانال کلسیمی و دیورتیک ها(دارو های ادرار آور). تمام این دارو ها به صورت با دوز بالا و پایین نیز در نظر گرفته شدند.

محققان، انواع ورزش را نیز به استقامتی (ورزش های هوازی مانند راه رفتن، دویدن و شنا)، مقاومتی (تمرینات قدرتی مانند وزنه زدن) و یا ترکیبی از هر دو، و همچنین بر اساس شدت، به صورت شدت بالا، متوسط ​​یا کم تقسیم بندی و طبقه بندی کردند.

برای هر مطالعه، محققان تفاوت بین فشار خون سیستولی در شروع و پایان مطالعه را برای گروه مداخله (ورزش یا دارو) با گروه کنترل (بدون ورزش یا با مصرف دارونما) مقایسه کردند. آن ها از این روش استفاده کردند تا متوسط تغییرات فشار خون منسوب به مداخلات انجام شده را اندازه گیری کنند، سپس این متوسط تغییرات فشار خون به دست آمده را بین گروه های مختلف مقایسه کردند.(گروه ورزش و انواع مختلف ورزش و گروه مصرف دارو و انواع مختلف دارو ها)

بعضی از مشارکت کنندگان در مطالعات مربوط به تاثیر ورزش کردن، یا اصلا فشار خون بالایی نداشتند یا فشار خون کمی بالا داشتند؛ به همین دلیل محققان به طور جداگانه به بررسی و جمع بندی اثرات ورزش کردن، فقط روی افرادی که فشار خون بالایی داشتند، پرداختند.(منظور از فشار خون بالا، فشار ۱۴۰ میلی متر جیوه یا بالاتر است.)

لازم به ذکر است که برخلاف مورد قبلی، تمام افراد حاضر در مطالعات مربوط به تاثیر دارو ها، فشار خون بالا داشتند.

نتایج اولیه چه بود؟

محققان به بررسی و جمع بندی ۱۹۷ مطالعه در رابطه با تاثیر ورزش کردن(با مشارکت ۱۰۴۶۱ نفر) و ۱۹۴ مطالعه در رابطه با تاثیر مصرف دارو ها بر فشار خون(با مشارکت ۲۹۲۸۱ نفر) پرداختند. هیچ کدام از این مطالعات تاثیر ورزش کردن و مصرف دارو ها را مستقیما با یکدیگر مقایسه نکرده بود. از میان مطالعات مربوط به تاثیر ورزش کردن، تنها ۵۶ مطالعه(با مشارکت ۳۵۰۸ نفر) شامل افراد با فشار خون بالا بود.(که محققان به صورت جداگانه به بررسی آن ها پرداختند.)

نتایج با در نظر گرفتن تمام مشارکت کنندگان:

• متوسط کاهش فشار خون منسوب به ورزش کردن، ۴.۸۳ میلی متر جیوه بود.

(۹۵% confidence interval (CI) -۵.۵۵ to -4.13)

• متوسط کاهش فشار خون منسوب به مصرف داروها، ۸.۸۰ میلی متر جیوه بود.

(۹۵% CI -9.58 to -8.02)

با این وجود، زمانی که فقط افرادی که فشار خون بالا داشتند در نظر گرفته شدند، نتایج متفاوت بود:

• متوسط کاهش فشار خون منسوب به ورزش کردن در این حالت، ۸.۹۶ میلی متر جیوه بود.  (۹۵% CI -10.27 to -7.64 )

این یافته ها نشان می دهد که در این گروه، تفاوت معنا داری میان اثر بخشی ورزش کردن و مصرف دارو ها وجود ندارد.

با جزئیات بیشتر، تمام انواع ورزش ها و تمام انواع دارو ها، نسبت به گروه کنترل(عدم ورزش و یا مصرف دارونما) عملکرد بهتری در کاهش فشار خون داشتند. البته به نظر می رسد برنامه های ورزشی که ترکیبی از ورزش های استقامتی و مقاومتی را شامل می شود، بهترین اثر بخشی را داشته است.

به هر حال، به علت نبود blinding (افراد در هر گروه می دانستند که آیا در گروه ورزش کردن قرار دارند و یا در گروه کنترل) در مطالعاتی که تاثیر ورزش کردن را می سنجدیدند، بیشتر احتمال دارد که این مطالعات در معرض خطاهای مختلف قرار داشته باشند.

محققان نتایج به دست آمده را چگونه تفسیر کردند؟

محققان نتیجه گیری کردند که مطالعه ی آنها در میان افراد مبتلا به فشار خون بالا، شواهدی را از “کاهش نسبی اما پایدار فشار خون سیستولی در میان جمعیت ها و شرایط مختلف” نشان می دهد که “به نظر می رسد مشابه اثر داروهای ضد فشار خونی که به طور معمول مصرف می شود، باشد.”

نتیجه گیری:

نتیجه ی این مطالعه به شواهد موجود در رابطه با این موضوع که ورزش کردن می تواند ابزار قدرتمندی برای کاهش و کنترل فشار خون بالا باشد، افزود و می تواند مشوقی برای داشتن فعالیت فیزیکی کافی به منظور حفظ فشار خون در محدوده ی سلامتی باشد.

با این وجود، این یافته ها به این معنا نیست که بیماران باید دارو های ضد فشار خون خود را کنار بگذارند. کاهش فشار خون با ورزش کردن، امری زمانبر است و ممکن است نیاز به ورزشی پایدارتر از آنچه بسیاری از افراد انجام می دهند داشته باشد. هر بیماری که دارو های ضد فشار خون مصرف می کند اما قصد دارد که کنترل فشار خون به کمک ورزش کردن را نیز امتحان کند، باید در این رابطه با پزشک خود صحبت کند تا بتوانند انجام این کار را به درستی برنامه ریزی کنند.

این بازبینی انجام شده، محدودیت هایی نیز دارد. مهمترین آن ها(همانطور که ذکر شد) این است که در هیچ یک از مطالعات بازبینی شده، اثر ورزش کردن و مصرف دارو ها مستقیما مقایسه نشده است و همین موضوع اعتماد کردن به مقایسه ی غیر مستقیم بین دو مداخله را دشوار می کند.

علاوه بر آن، مشارکت کنندگان در مطالعات مربوط به ورزش کردن و مصرف دارو ها، کاملا متفاوت بودند، برای مثال افراد حاضر در مطالعات مربوط به تاثیر مصرف دارو ها بر فشار خون، فشار خون بالاتری داشتند و مسن ترنیز بودند بنابراین ما نمی دانیم که نتایج مربوط به یک گروه تا چه اندازه قابل تعمیم و مقایسه کردن با گروه دیگر است.

ضمنا، همانطور که محققان تاکید کرده اند، در حال حاضر بعضی از بیماران برای کنترل فشار خون خود، چند داروی ضد فشار خون مصرف می کنند و بیماری های مختلف دیگری نیز دارند. همین موضوع دانستن اینکه این بیماران چه نوع ورزشی، با چه شدت و چه مدت زمانی باید به طور روتین انجام دهند تا به کنترل فشار خونشان کمک کند؛ دشوار کرده است. علاوه بر تمام موارد ذکر شده، در این بازبینی، در میان مطالعات مربوط به تاثیر ورزش کردن، مشکلاتی از جهت گیری های نا به جا که منجر به خطاهای مختلف می شود نیز مشخص شده است.

البته لازم به ذکر است که هیچکدام از این مشکلات و نقطه ضعف های ذکر شده نباید ما را از این نتیجه گیری غافل کند که به هر حال ورزش کردن به کاهش فشار خون کمک می کند و همه ی افراد باید فعالیت بدنی را نیز در برنامه ی روتین روزانه ی خود قرار دهند.