سالمندان سالم،از مصرف آسپیرین منفعتی نمی برند!

آنالیز: Bazian   ویرایش نهایی :  NHS

دوشنبه، ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸

فهرست مطالب:

1. این مطالعه از کجا منشا گرفت؟
2. این تحقیق از چه نوعی است؟
3. این تحقیق شامل چه چیزی می شود؟
4. نتایج اولیه چه بود؟
5. محققان نتایج به دست آمده را چگونه تفسیر کردند؟
6. نتیجه گیری

بر اساس گزارش گاردین:” طی آزمایشات جدید مشخص شده است که احتمالا میلیون ها نفر از مردم سالم که برای پیشگیری از بیماری در دوره ی پیری، آسپیرین مصرف می کنند؛ از آن منفعتی نمی برند.

در کنار خواص ضد درد، آسپیرین می تواند خون را نیز رقیق کند. بنابراین معمولا برای افرادی که در معرض خطر لخته شدن خون و به دنبال آن رخ  دادن یک سکته یا حمله ی قلبی قرار دارند، توصیه می شود. این افراد معمولا کسانی هستند که سابقه ای از سکته یا حمله ی قلبی در گذشته، دارند.

هدف از این مطالعه این است که ببینیم آیا آسپیرین برای افراد مسنی که سابقه ای از بیماری های قلبی_عروقی ندارند هم مفید هست یا نه؟

برای انجام این تحقیق، بیش از ۱۹ هزار فرد مسن سالم به صورت تصادفی در ۲ گروه تقسیم شدند. گروه اول آسپیرین و گروه دوم دارونما(placebo) دریافت کردند و وضعیت آن ها بیش از ۴ سال پیگیری شد.

اختلافی بین دو گروه در مجموع نتایج مرگ، ناتوانی و یا زوال عقل وجود نداشت. علاوه بر آن، حتی تفاوت قابل توجهی در میزان بیماری های قلبی عروقی نیز وجود نداشت. در عوض در گروهی که آسپیرین مصرف می کردند میزان خونریزی داخلی شدید (که یکی از عوارض جانبی غیر شایع ولی جدی مصرف آسپیرین است) به نسبت گروه دیگر بیشتر بود.

بر اساس یافته های جدید، برای افراد مسن بدون سابقه ی قبلی از بیماری های قلبی_عروقی، فواید مصرف آسپیرین بسیار کم است و خطرات مصرف آن را توجیه نمی کند. نتایج این مطالعه نیز از این یافته ها حمایت می کند.

اما در صورتی که به علت داشتن سابقه ی بیماری قلبی عروقی، برای شما آسپیرین تجویز شده است، نباید مصرف آن را بدون در میان گذاشتن با پزشک خود قطع کنید.

این مطالعه از کجا منشا گرفت؟

این مطالعه به وسیله ی گروه بزرگی از محققان از تعدادی سازمان بین المللی و به سرپرستی دانشگاه Monash استرالیا انجام پذیرفت. حمایت های مالی آن بر عهده ی National Institute on Aging و National Cancer Institute از بخش سلامت، انجمن تحقیقات پزشکی استرالیا، دانشگاه Monash و Victorian Cancer Agency بود.

این مطالعه در ژورنال پزشکیNew England  که یک ژورنال  peer-reviewed(بازنگری همه جانبه) منتشر شد.

اگرچه رسانه های بریتانیایی این تحقیق را به خوبی پوشش دادند، ولی در گزارش بسیاری از سر فصل ها مشکلاتی نیز به وجود آمد. تنها خبرگزاری Guardian این قضیه را شفاف کرد که یافته های این تحقیق فقط مربوط به افراد مسن “سالم”( منظور بدون داشتن سابقه ی قبلی بیماری قلبی عروقی) می باشد. با این شرایط در تفسیر سر فصل های دیگر به راحتی امکان اشتباه وجود دارد، برای مثال این برداشت اشتباه که آسپیرین برای هیچ فرد مسنی، حتی کسانی که از نظر پزشکی به طور واضح به آن احتیاج دارند، نیز موثر نیست.

خبرگزاری ها این اشتباه را انجام دادند! اما در عوض، این موضوع را به درستی ذکر کردند که ممکن است بعضی از افراد مسن، سر خود و بدون توجیه پزشکی، آسپیرین مصرف کنند که باعث به وجود آمدن مشکلاتی می شود.

این تحقیق از چه نوعی است؟

این تحقیق نوعی کارآزمایی بالینی(RCT) برای بررسی اثر آسپیرین در افراد مسنی است که سابقه ی بیماری قلبی عروقی ندارند و به این منظور طراحی شده است که متوجه شویم در این افراد فواید مصرف آسپیرین بیشتر است یا خطرات آن. به این عمل “پیشگیری اولیه” می گویند.(منظور این است که برای افراد سالم، مصرف آسپیرین نقش پیشگیری اولیه را دارد.)

در صورتی که اگر افراد قبلا سابقه ی بیماری قلبی عروقی داشتند، مصرف آسپیرین برای آن ها نقش “پیشگیری ثانویه” پیدا می کرد.

هر چند که فواید مصرف آسپیرین به عنوان پیشگیری ثانویه به اثبات رسیده است، هنوز فواید یا مضرات آن به عنوان پیشگیری اولیه (خصوصا برای افراد مسنی که بیشتر در معرض خطر عوارض جانبی آن هستند) کاملا مشخص نشده است.

کارآزمایی بالینی تصادفی(RCT) قابل اعتماد ترین روش تحقیق برای بررسی اثرات دارو ها می باشد چون تقسیم تصادفی افراد، اثر عوامل مخدوش کننده ای مانند عادت های مربوط به سبک زندگی و سابقه ی دارویی گذشته فرد که می تواند بر نتایج تحقیق اثر بگذارد را از بین می برد.

این تحقیق شامل چه چیزی می شود؟

این مطالعه بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ و با مشارکت ۱۹۱۱۴ فرد مسن اهل استرالیا و ایالات متحده انجام شد. افرادی برای شرکت در این مطالعه انتخاب شدند که سن بالای ۷۰ سال( البته برای سیاه پوستان یا نژاد اسپانیایی ۶۵ سال به بالا) داشتند و در خانه ی سالمندان زندگی نمی کردند. علاوه بر این، آن ها نباید سابقه ی هیچ یک از موارد زیر را می داشتند:

• بیماری قلبی
• سکته
• فیبریلیشن دهلیزی (AF)
• زوال عقل (که به صورت بالینی اثبات شده باشد)
• ناتوانی فیزیکی قابل توجه
• در معرض خطر بالای خونریزی (برای مثال، کم خونی، فشار خون بالای غیر قابل کنترل و یا استفاده از سایر دارو های ضد انعقاد)

به مشارکت کنندگان بر اساس گروهی که در آن تقسیم بندی شده بودند، آسپیرین با دوز پایین(۱۰۰ میلی گرم) یا دارونما داده شد. این مطالعه double blind بود به این معنی که نه خود مشارکت کننده و نه حتی محققان، از اینکه هر فرد در کدام گروه است و چه دارویی می گیرد اطلاعی ندارند.

نتایج این تحقیق در یک سری ۳ مقاله ای منتشر شد که طیف وسیعی از نتایج را گزارش دادند. مورد اول به بررسی وجود بقای افراد بدون ناتوانی ( اعم از مرگ، هر گونه ناتوانی یا زوال عقل)، مورد دوم به بررسی شیوع بیماری های قلبی_عروقی( شامل بیماری های قلبی کشنده یا غیر کشنده و سکته و یا بستری در بیمارستان به علت نارسایی قلبی) و مورد سوم به بررسی میزان مرگ و میر به هر علتی اختصاص یافت.

علاوه بر این موارد، میزان خونریزی شدید که احتمالا پیامد های جدی بر سلامت خواهد داشت نیز منتشر شد.

مدت زمان پیگیری مشارکت کنندگان به طور متوسط ۴.۷ سال بود.

نتایج اولیه چه بود؟

1. ناتوانی:

هیچ گونه تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر میزان افراد زنده ی بدون ناتوانی وجود نداشت: hazard ratio [HR] 1.01, 95% confidence interval [CI] 0.92 to 1.11).

میزان آمار مجموع مرگ و میر، ناتوانی و زوال عقل نیز برای گروه با مصرف آسپیرین ۲۱.۵ در هر ۱۰۰۰ نفر و برای گروه دارونما ۲۱.۲ برای هر ۱۰۰۰ نفر بود.

بیماری های قلبی_عروقی:

در مورد بیماری های قلبی_عروقی نیز تفاوت معنی داری وجود نداشت؛ ۱۰.۷ از هر ۱۰۰۰ نفر برای گروه آسپیرین و ۱۱.۳ برای گروه دارونما HR 0.95, 95% CI 0.83 to 1.08).

خونریزی شدید:

ریسک خونریزی شدید در گروهی که آسپیرین مصرف کردند بیشتر بود. این مقدار برای گروه آسپیرین ۸.۶ به ازای ۱۰۰۰ نفر و برای گروه دارونما، ۶.۲ بود. این تفاوت از نظر آماری معنا دار است. (HR 1.38, 95% CI 1.18 to 1.62)

همچنین یک افزایش تقریبا معنادار در تعداد مرگ( به هر علتی) برای گروهی که آسپیرین مصرف می کردند وجود داشت. این عدد برای گروه آسپیرین، ۱۲.۷ به ازای هر ۱۰۰۰ نفر و برای گروه دارونما ۱۱.۱ بود. (HR 1.14; 95% CI 1.01 to 1.29)

محققان نتایج به دست آمده را چگونه تفسیر کردند؟

محققان نتیجه گیری کردند که مصرف آسپیرین با دوز پایین برای افرادی مسنی که سابقه ی بیماری قلبی_عروقی نداشتند؛ باعث به تعویق افتادن ناتوانی و یا کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی_عروقی نمی شود. مضاف بر آنکه با تجویز آسپیرین، خطر بیشتری برای خونریزی شدید و مرگ (به هر علتی) به آن ها تحمیل می شود.

محققان تأکید کردند که دستورالعمل های ایالات متحده، اروپا و استرالیا نیز قبلا این موضوع را عنوان کرده اند که شواهد کمی در مورد فواید استفاده از آسپیرین در افراد مسن سالم وجود دارد اما تعداد زیادی از افراد در حال مصرف آن هستند.

نتیجه گیری:

این تحقیق اطلاعات ارزشمندی را برای پزشکان فراهم می آورد که فواید آسپیرین برای افراد مسنی که سابقه ی بیماری قلبی_عروقی ندارند اگر وجود داشته باشد هم بسیار کم است و افزایش خطر خونریزی حاصل از آن را توجیه نمی کند.

نقاط قوت این مطالعه، نمونه ی بسیار بزرگ، طراحی double blind آن و پیگیری طولانی مدت مشارکت کنندگان است.

این موضوعی شناخته شده است که آسپیرین باعث افرایش خونریزی و آسیب به مخاط معده می شود. به نظر می رسد این خطرات در افراد مسن بیشتر نیز باشد. برای افرادی که قبلا سابقه ی بیماری قلبی_عروقی داشته اند، فواید آسپیرین برای جلوگیری از رخ دادن مجدد آن به عوارض آن چربش دارد.

در بریتانیا، استفاده ی روتین از آسپیرین برای افرادی که سابقه ی بیماتری قلبی_عروقی ندارند، توصیه نمی شود مگر آن که در ارزیابی های انجام شده افزایش ریسک ابتلا به بیماری قلبی داشته باشند؛ برای مثال بیماران با مشکل در ریتم قلب مانند فیبریلیشن دهلیزی(AF).

بنابراین لازم به ذکر است که نتایج این مطالعه تنها شامل بزرگسالان مسن سالم( و نه مبتلایان به بیماری های مختلف مانند فیبریلیشن دهلیزی، زوال عقل و ناتوانی بدنی قابل توجه) می شود.

بسیاری از افراد بالای ۷۰ سال ممکن است وضعیت سلامتی نامطلوبی داشته باشند، بنابراین جمعیت مورد مطالعه در این آزمایش ممکن است همه افراد مسن را نمایندگی نکنند، بنابراین لازم است که پزشکان برای هر فرد به صورت اختصاصی و جداگانه، خطر بیماری قلبی_عروقی و در نتیجه فواید و یا مضرات مصرف آسپیرین را بررسی کنند.

در مجموع، آسپیرین یک داروی مفید برای افراد با سابقه ی بیماری های قلبی و عروقی است و به نظر می رسد افراد با ریسک بالای این خطرات، بهره ی بیشتری از آن می برند. مهمترین موضوع این است که تحت راهنمایی پزشک خود باشید. این اصلا ایده ی خوبی نیست که بدون تجویز پزشکتان، به صورت روزانه و منظم آسپیرین دریافت کنید. از طرف دیگر این نیز کار درستی نیست که مصرف آسپیرینی که پزشکتان تجویز کرده است را به صورت ناگهانی قطع کنید.