چگونه من می توانم به عنوان یک فرد مراقبت کننده با دیگران ارتباط برقرار کنم؟
به عنوان یک فرد مراقبت کننده شما با افراد زیادی باید تعامل داشته باشید: فرد مورد علاقه تان، اعضای خانواده، دوستان، همکاران، روسا، متخصصین امور پزشکی و پیراپزشکی و شرکت های بیمه. ارتباط سازنده و موثر نکته کلیدی در موفقیت شما می باشد.
گرچه ممکن است زمان، تحمل و صبر شما کاهش یابد، اما پایدار ماندن، جدا نمودن احساسات از صحبت های روزمره و داشتن موضوع جداگانه ای برای صحبت با هر فرد، مهم می باشد. در اینجا برخی از رهنمودهای ساده جهت کمک به شما جهت تمرکز بیشتر و گرفتن بهترین نتایج ارائه شده اند.
نکات ارتباطی
ارتباط با خانواده
- در مورد نگرانی ها، نیازها و ترس خود به راحتی صحبت کنید.
- به خاطر داشته باشید که هر کسی ممکن است احساس فشار و عدم امنیت در مورد حادثه را نماید: صبور باشید و به هر کسی فرصت لازم را بدهید تا به روش خویش، خود را تطابق دهد.
ارتباط با متخصصین امور پزشکی و پیراپزشکی
- جهت اطمینان از پوشش تمام موضوعات، سوالات خود را یادداشت کنید.
- هر آنچه که برای بیمارتان رخ می دهد را ثبت کنید. این امر به درمان بهتر توسط پزشک کمک می کند.
- احساس نا امیدی خودتان را در مورد عدم توانایی در کمک به بیمارتان و همچنین احساسات و عصبانیت خود را کنترل کنید. به خاطر داشته باشید که هر دوی شما در یک طرف قضیه هستید.
ارتباط با فرد مورد علاقه
- به هر دویتان زمان پذیرش آنچه رخ داده است را بدهید و بدانید که ممکن است نقش شما عوض شود.
- جسور، صادق، صبور و مهربان باشید.
- همیشه از اصطلاح “من“ به جای اصطلاح “تو“ استفاده کنید. مثلا بگویید “من احساس عصبانیت می کنم” به جای آنکه بگویید “تو مرا عصبانی می کنی” این امر شما را قادر می سازد بدون ناراحت کردن طرف مقابل یا ایجاد حالت تدافعی در وی احساساتتان را بیان کنید.
- اگر بیمارتان، ناتوانی در درک یا گفتار دارد، یک روش حمایتی را، جهت آموزش به وی به منظور ارتباط بهینه پیدا کنید.
اگر بیمارتان دچار حمله قلبی شده باشد:
حمله قلبی سبب ترس همه می شود. بیمار شما نیاز به زمان جهت انطباق دارد و ممکن است بسیار حساس بوده و گاهی بدون دلیل گریه کند. هر دوی شما نیاز دارید که احساسات واقعی تان را به یکدیگر ابراز کنید. همچنین شما نیاز دارید که به بیمارتان کمک کنید که دستورات پزشک را جهت بهبود بهینه احتمالی رعایت کند.
اگر بیمارتان دچار سکته مغزی شده است:
ممکن است سکته مغزی اثر بزرگی بر روی توانایی ارتباطی بیمارتان داشته باشد، به خصوص اگر بیمارتان دچار اختلال در درک یا گفتار شده باشد. نسبت به پذیرش هرگونه روش ارتباطی مشتاق باشید مانند: ایماء و اشاره، نوشتن، نقاشی، استفاده از یک دفترچه ارتباط، صحبت کردن و . . .
علایم هشدار دهنده حمله قلبی
برخی از حملات قلبی شدید و ناگهانی هستند، اما اکثر آنها به آهستگی آغاز شده و همراه با احساس درد و ناراحتی خفیف و یک یا تعداد بیشتری از علایم زیر هستند:
- احساس ناراحتی در قفسه سینه.
- احساس ناراحتی در سایر نواحی فوقانی بدن.
- تنگی نفس با یا بدون احساس ناراحتی در قفسه سینه.
- سایر علایم شامل تعریق سرد، تهوع یا احساس سبکی سر.
علایم هشدار دهنده سکته مغزی
- احساس ضعف یا بی حسی ناگهانی در صورت، بازو یا پا بویژه در یک طرف بدن.
- کاهش سطح هوشیاری، مشکل در درک مفاهیم یا صحبت کردن به شکل ناگهانی.
- مشکل ناگهانی در دید یک یا هر دوچشم.
- اختلال در راه رفتن، سرگیجه، عدم تعادل یا عدم هماهنگی ناگهانی.
- سردرد شدید ناگهانی بدون علت مشخص.
سعی کنید در مورد سکته مغزی آموزش های لازم را ببینید. هرچه زمان بیشتری بگذرد، مغز آسیب بیشتری می بیند .با ۱۱۵ تماس بگیرید و در صورتیکه علایم سکته مغزی یا حمله قلبی را تجربه کرده اید، فورا به بیمارستان مراجعه کنید.
آیا پرسش یا توضیحی از پزشک خود دارید؟
دقایقی را برای یادداشت سوالات خود در ملاقات بعدی خود با پزشکتان اختصاص دهید. برای مثال:
من چه کاری را می توانم بکنم تا فرد مورد علاقه ام تا حد امکان به زندگی طبیعی برگردد ؟
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
