DOXEPIN
موارد مصرف:
دوکسپین برای درمان بیماری افسردگی تجویز می شود.
موارد منع مصرف:
این دارو نباید در دوران نقاهت بلافاصله پس از سکته قلبی تجویز شود.
هشدار ها: در صورت وجود اختلال دوقطبی، اختلالات خونی یا گوارشی، اختلالات قلبی به ویژه در کودکان و سالمندان، زیادی فشار داخل کره چشم یا گلوکوم با زاویه بسته یا استعداد ابتلای به آن، نارسایی کبد، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، نارسایی کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی و احتباس ادرار با احتیاط فراوان تجویز شود.
عوارض جانبی: خشکی دهان، یبوست، افزایش فشار داخل کره چشم، اشکال در ادرار کردن، افزایش اشتها و وزن، تهوع، سردرد، کاهش فشار خون وضعیتی، اختلال ضربان قلب، خواب آلودگی، ضعف، خستگی، تاری دید، اغتشاش شعور، عصبانیت یا بی قراری، لرزش در اندام ها، اختلال در فعالیت جنسی و اختلالات خونی از عوارض جانبی این دارو هستند.
تداخل های دارویی: مصرف دارو های حاوی الکل و سایر دارو های مضعف CNS همزمان با این دارو ممکن است موجب تضعیف شدید CNS شود. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضدتیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف این دارو همزمان با فنوتیازینها می تواند موجب افزایش اثرات تسکین بخش و ضد کولینرژیک هر دو دارو و افزایش خطر ایجاد حملات تشـــنجی بشود. ســـایمتیدین متابولیســم داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای را مهار کرده و منجر به افزایش عوارض سمی آن ها می شود. این دارو اثرات کاهنده فشار خون کلونیدین و گوانیتیدین را کاهش می دهد. در صورت مصرف این دارو همزمان با مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز از جمله فورازولیدون، پروکاربازین و سلژیلین، احتمال بروز موارد شدید افزایش فشار خون و افزایش دمای بدن و تحریک شدید CNS وجود دارد. مصرف همزمان دوکسپین با دارو های مقلد سمپاتیک احتمال پیدایش عوارض قلبی-عروقی را افزایش می دهد. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر دارو های ضدصرع مقابله می کند. بعضی از دارو های ضدصرع و همچنین ریفامپین با افزایش میزان متابولیسم دارو، اثر ضدافسردگی آن را کاهش می دهند.
نکات قابل توصیه
۱- از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود و در صورت نیاز باید با کاهش تدریجی مقدار مصرف و با نظر پزشک این کار انجام شود.
۲- در هفته های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی، بیمار باید تحت نظر باشد.
۳- مصرف بیش از یک داروی ضدافسردگی در یک زمان توصیه نمی شود.
۴- برای شروع اثر ضدافسردگی این دارو، حداقل ۶-۱ هفته زمان لازم است.
۵- به دلیل احتمال خوابآلودگی، هنگام رانندگی یا انجام کار هایی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
۶- به دلیل احتمال بروز سرگیجه و منگی هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته، باید احتیاط کرد.
۷- با مصرف این دارو، ممکن است خشکی دهان بروز کند. در صورت تداوم آن برای بیش از دو هفته باید با پزشک مشورت کرد.
۸- در صورت وجود سابقه مصرف مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز توسط بیمار، باید دو هفته پس از قطع مصرف آن، مصرف این دارو شروع شود.
۹- در صورت ضرورت مصرف مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز و در افراد تحت درمان با این دارو، باید یک هفته بعد از قطع مصرف دوکسپین، مصرف مهارکننده مونوآمین اکسیداز شروع شود.
۱۰- برای کاهش عوارض گوارشی بهتر است دارو را همراه غذا یا بلافاصله پس از آن مصرف نمود.
مقدار مصرف: به عنوان ضدافسردگی ابتدا ۲۵میلی‌گرم سه بار در روز تجویز می شود و سپس بر حسب نیاز مقدار مصرف را (تا میزان قابل تحمل) می توان به تدریج افزایش داد. حداکثر مقدار مصرف در بیماران سرپایی mg/day ۱۵۰ و در بیماران بستری mg/day ۳۰۰ می باشد.
اشکال دارویی
Capsule/Tablet: 10mg, 25mg