ISOFLURANE
مـــــــوارد مصــــرف:
ایزوفلوران به عنـــــوان بی هوشکننده برای القا و ادامه بی هوشی مصرف می شود.
موارد منع مصرف:
در صورت وجود هیپرترمی بدخیم یا سابقه ابتلا به آن یا در افراد مستعد نباید مصرف شود.
هشدارها
۱- ایزوفلوران با غلظت های بی هوشکننده ممکن است باعث شل شدن رحم شود.
۲- ایزوفلوران ضربان قلب و نبض را به ویژه در بیماران جوان تر افزایش می دهد.
۳- در صورت وجود نارسایی کبد، زردی یا آسیب کبدی ناشی از تماس قبلی با ایزوفلوران، با احتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی: تضعیف پیشرونده تنفس، کاهش فشار خون و شل شدن عضله صاف رحم از عوارض مهم دارو می باشند.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان این دارو با آمینوگلیکوزید ها و عوامل مهارکننده عصبی-عضلانی، موجب تشدید شل شدن عضلات می گردد. تجویز توأم با ترکیبات تقویت کننده سیستم دوپامینی مثل لوودوپا و کاتکول آمین ها (دوپامین، اپی نفرین، نوراپی نفرین)، موجب بروز آریتمی می گردد. مصرف توأم فنیتوئین با ایزوفلوران ممکن است باعث افزایش سمیت کبدی ناشی از دارو شود. مصرف همزمان ایزوفلوران با خون حاوی ترکیبات ضدانعقادی سیترات و پلیمیکسین ها توصیه نمی شود.
نکات قابل توصیه: ایزوفلوران عملکرد قلب را در بزرگسالان تضعیف نمی کند، ولی فشار خون را به دلیل انبساط عروق محیطی کاهش می دهد.
مقدار مصرف
بزرگسالان: برای القای بی هوشی ۳-۰/۵% و به عنوان ادامه دهنده بی هوشی ۳/۵-۱% تجویز می شود.
کودکان: مقدار مصرف در کودکان باید برای هر فرد به طور جداگانه تعیین شود.
اشکال دارویی
For Inhalation