PAROXETIN
موارد مصرف:
این دارو برای درمان افسردگی شدید، وسواس، وحشت، استرس پست تروماتیک و اضطراب استفاده می شود.
موارد منع مصرف:
در صورتی که بیمار وارد فاز مانیک شود، این دارو منع مصرف دارد.
هشدارها: در بیمــــاران مبتـــلا به صـــرع، بیماری های قلبی، دیابت ملیتوس، گلوکوم با زاویه بسته، سابقه مانیا، اختلالات خونریزی دهنده و مصرف سایر داروهایی که احتمال خطر خونریزی را افزایش می دهد با احتیاط مصرف شود.
عوارض جانبی: اختلالات گوارشی شامل تهوع، استفراغ، سوءهاضمه، درد شکمی، اسهال، یبوست، بی اشتهایی همراه با کاهش وزن، واکنش های حساسیتی شامل بثورات پوستی، کهیر، آنژیوادم، آنافیلاکسی، درد مفصلی، درد عضلات، حساسیت به نور، خشکی دهان، بی قراری، سردرد، بی خوابی، ترمور، گیجی، توهم، تشنج، گالاکتوره، اختــــلالات جنسی، احتبـــاس ادراری، تعریـــق، مانیا، اختلالات حرکتی، تاری دید، هایپوناترمی، اختلالات خونریزی دهنده، پورپورا، افزایش کلسترول و با شیوع کمتر آریتمی، بی اختیاری ادراری از عوارض جانبی این دارو هستند.
تــــداخل های دارویـــــی: مصــــرف همزمـــــان مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز با پاروکستین می‌تواند عوارض خطرناک و مهلک در پی داشته باشد. باید بین قطع مصرف یکی از دو دارو و شروع داروی دیگر حداقل ۱۴روز فاصله باشد. مصرف پاروکستین با دارو های سروتونرژیک می تواند باعثب روز سندرم سروتونین و تشدید عوارض شود. غلظت پلاسمایی پاروکستین در مصرف همزمان با تربینافین افزایش می یابد. پاروکستین غلظت پلاسمایی داریفناسین را افزایش می دهد. پاروکستین متابولیسم پرفنازین را مهار می کند.
نکات قابل توصیه
۱- برای دست یابی به اثر ضدافسردگی دارو ممکن است تا ۴ هفته زمان لازم باشد، بنا بر این بیمار نباید داروی خود را قطع کند. در صورت برطرف شدن علائم بیماری نیز نباید مصرف دارو را قطع نمود.
۲- از قطع مصرف ناگهانی دارو باید خودداری کرد و معمولاً قطع مصرف آن تدریجی صورت می گیرد.
۳- به دلیل احتمال بروز سرگیجه، اختلال در تصمیم گیری، تفکر و مهارت های حرکتی، تا مشخص شدن اثرات دارو هنگام رانندگی یا انجام کار هایی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
۴- بیمارانی که احتمال اقدام به خودکشی در آن ها وجود دارد، نباید مقادیر زیاد دارو را به طور یک جا در اختیار داشته باشند.
مقدار مصرف: در درمان افسردگی شدید، اضطراب، استرس پست تروماتیک، اضطراب ۲۰میلی گرم هر صبح تا بیشینه mg/day ۵۰ (mg/ day ۴۰ در سالمندان) مصرف می شود. در درمان وسواس ابتدا با مقدار مصرف ۲۰ میلی گرم هر روز صبح شروع و به تدریج تا mg/ day 40 افزایش می یابد و بیشینه مقدار مصرف آن mg/ day ۶۰ است (mg/day ۴۰ در سالمندان). در درمان هراس ابتدا با مقدار مصرف ۱۰ میلی گرم هر روز صبح شروع می شود و به تدریج تا mg/ day ۴۰ افزایش می یابد که بیشینه مقدار مصرف آن mg/ day ۶۰ است (mg/day ۴۰ در سالمندان).
اشکال دارویی
Tablet: 20mg, 40mg