PENICILLAMINE
موارد مصرف: پنی سیلامین در درمان بیماری ویلسون و پیشگیری از ایجاد آسیب بافتی مصرف می شود. این دارو همچنین در درمان بیماران مبتلا به زیادی سیستئین ادرار، آرتریت روماتوئید شدید و فعال که به سایر درمان ها پاسخ نداده اند و بیمارانی که مبتلا به تشکیل سنگ های فلزات سنگین (به ویژه مس و سرب) هستند، استفاده می گردد.
موارد منع مصرف: مصرف این دارو در نارسایی کلیه و بیماری لوپوس ممنوع است. همچنین در صورت بروز نوتروپنی یا کمخونی آپلاستیک با این دارو، نباید دوباره مصرف شود.
هشدارها
۱- در افراد باسابقه ابتلا به آگرانولوسیتوز یا کم خونی آپلاستیک، باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- مصرف بلند مدت آن باعث کاهش گویچه های سفید خون شده و احتمال بروز عفونت در اندام های مختلف از جمله لثه و دهان وجود دارد. بنابراین در اوایل و در طول درمان، شمارش سلول های خون باید انجام پذیرد.
۳- چنانچه متعاقب یک سال مصرف دارو بهبودی حاصل نگردید، مصرف دارو باید قطع گردد.
عوارض جانبی: بی اشتهایی، اسهال،سرگیجه، تهوع یا استفراغ، درد خفیف معده، نارسایی کبدی، کاهش یا از بین رفتن حس چشایی، کم خونی، لوکوپنی، آگرانولوسیتوز، وجود خون و پروتئین در ادرار، نوروپاتی محیطی حسی و حرکتی، وزوز گوش،شکنندگی پوست، تب، درد مفاصل، بثورات پوستی،کهیر، خارش، بیماری لوپوس، میاستنی گراو و تورم غدد لنفاوی از عوارض جانبی شایع این دارو هستند.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان این دارو با کاهنده های فعالیت مغز استخوان، داروهای ضدمالاریا، ترکیبات طلا و داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی بدن (به غیر از گلوکوکورتیکوییدها) ممکن است احتمال بروز عوارض جانبی شدید خونی و کلیوی این دارو را افزایش دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای مکمل آهن ممکن است باعث کاهش اثر پنی سیلامین گردد.
نکات قابل توصیه
۱- در شروع مصرف این دارو احتمال بروز عوارض عصبی شبه میاستنی وجود دارد که در این صورت می بایست قطع مصرف دارو بررسی شود.
۲- در صورت بروز عوارض پمفیگوئیدی، مصرف این دارو می بایست متوقف گردد.
۳- مصرف این دارو طی بارداری فقط در بیماران مبتلا به بیماری ویلسون با حداقل مقدار مصرف ( ۷۵۰ میلی گرم) و در ۶ هفته آخر بارداری مجاز است.
۴- در صورت بروز تب با مصرف این دارو در بیماران روماتوئیدی، باید مصرف دارو متوقف شود. در صورت بروز بثورات جلدی همراه با خارش، مصرف دارو موقتاً قطع و پس از برطرف شدن بثورات، دوباره شروع می شود.
۵- دارو باید با معده خالی (یک ساعت قبل یا دو ساعت پس از غذا) مصرف گردد.
۶- بین مصرف این دارو و شیر، فرآوردههای حاوی آهن، روی و آنتی اسیدها حداقل یک ساعت فاصله لازم است.
۷- طی مدت مصرف این دارو به دلیل افزایش نیاز بدن، روزانه ۲۵ میلی گرم پیریدوکسین می بایست مصرف شود.
۸- طی مدت مصرف این دارو ممکن است فقر آهن روی دهد که در این صورت مکمل های آهن با رعایت فاصله ۲ساعته مصرف با پنی سیلامین می توانند مصرف شوند.
۹- بهبودی اولیه معمولاً پس از ۶ تا ۱۲ هفته اول درمان حاصل می شود.
۱۰- به دلیل سوء اثر این دارو بر بهبود زخم ها، توصیه می شود در صورت نیاز به انجام هر گونه جراحی طی مدت مصرف این دارو، مقدار مصرف به ۲۵۰ میلی گرم در روز کاهش یابد و پس از بهبودی محل زخم ها دوباره مقدار دارو افزایش یابد.
مقدار مصرف
بزرگسالان: به عنوان عامل شلات کننده، مقدار ۲۵۰میلی گرم چهار بار در روز مصرف می شود. به عنوان داروی ضدآرتریت روماتوئید، ابتدا مقدار ۲۵۰-۱۲۵میلی گرم یک بار در روز در یک نوبت مصرف می شود و سپس مقدار مصرف در صورت لزوم و تحمل بیمار هر ۳-۲ ماه یک بار به mg/ day 125-250 تا حداکثر g/ day ۱ /۵ افزایش می یابد. حداکثر مقدار مصرف دارو در سالمندان g/ day 1 است. به عنوان ضدسنگ های (سیستئینی) ادراری، مقدار ۵۰۰میلی گرم چهار بار در روز مصرف می شود. به عنوان پادزهر در مسمومیـــت با فلزات سنــگین، مقدار g/ day 0/5- ۱/۵ به مدت ۲-۱ ماه مصرف می شود.
کودکان: به عنوان عامل شلات کننده مقدار mg/day 250 یک جا و همراه با آب میوه مصرف می شود.
اشکال دارویی
Tablet / Capsule: ۲۵۰mg