VALPROATE
موارد مصرف:
این دارو در درمان صرع، اختلال دوقطبی و پیشگیری از میگرن مصرف می شود.
موارد منع مصرف:
در بیماری های فعال کبدی و نارسایی شدید کبد نباید مصرف شود.
هشدار ها
۱- قبل از شروع درمان و در طول ۶ ماه اول درمان با این دارو، باید عملکرد کبد تحت نظر باشد.
۲- در صورت وجود نارسایی شدید کلیه، لوپوس اریتماتوز سیستمیک یا پورفیری با احتیاط فراوان مصرف شود.
۳- اختلال عملکرد کبد (از جمله نارسایی کبدی کشنده) با مصرف این دارو ممکن است در کودکان کمتر از ۳ سال، افرادی که اختلالات متابولیک یا دژنراتیو دارند، در حالت اختلال ارگانیک مغزی یا تشنجات شدید همراه با عقب ماندگی ذهنی، بروز کند.
۴- در صورت بروز درد حاد شکمی که ممکن است نشانه پانکراتیت باشد، باید مراقبت های لازم انجام شود.
عوارض جانبی: تحریک گوارشی، تهوع، عدم تعادل و رعشه، افزایش غلظت آمونیاک خون، افزایش اشتها و وزن، ریزش موقتی مو، ادم، کاهش پلاکت های خون، مهار تجمع پلاکتی، اختلال در عملکرد کبد که ندرتاً به نارسایی کشنده کبدی منجر می شود، بثورات جلدی، اغتشاش شعور، ندرتاً پانکراتیت، کاهش گویچه های سفید، هیپوپلازی گویچه های قرمز، کاهش فیبرینوژن، آمنوره و نامنظم شدن قاعدگی و ژینکوماستی از عوارض جانبی دارو هستند.
تداخل های دارویی: این دارو غالباً غلظت پلاسمایی فنوباربیتال و فنی توئین و گاهی نیز غلظت پلاسمایی اتوسوکسیمید و پریمیدون را زیاد می کند. دارو های ضدافسردگی و ضدجنون با کاهش آستانه تشنج، با اثر ضدتشنجی این دارو مقابله می کنند. سایمتیدین با مهار آنزیم های کبدی، غلظت پلاسمایی والپروات را افزایش می دهد. تجویز همزمان دارو های ضدصرع، موجب افزایش سمیت دارو می گردد، بدون این که اثرات درمانی آن افزایش یابد. کلروکین با اثر ضدتشنجی این دارو مقابله می کند. غلظت سرمی و نیمه عمر والپروات، در صورت مصرف همزمان با کاربامازپین ممکن است کاهش یابد. نیمه عمر لاموتریژین، در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است افزایش یابد.
نکات قابل توصیه
۱- قبل از شروع درمان با این دارو از عدم وجود زمینه یا عوامل مستعدکننده خونریزی در بیمار باید اطمینان حاصل شود.
۲- از قطع ناگهانی مصرف این دارو باید خودداری شود.
۳- به بیمار یا اطرافیان او علائم بروز اختلالات خونی یا کبدی باید توضیح داده شود و توصیه می گردد که در صورت بروز این علائم به پزشک مراجعه شود.
۴- در صورتی که با مصرف این دارو، استفراغ، بی اشتهایی، زردی، خواب آلودگی یا عدم کنترل تشنج بروز کرد، بلافاصله درمان با این دارو با نظر پزشک باید متوقف گردد.
۵- هنگام رانندگی یا کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
۶- از شکستن، جویدن یا له کردن قرص ها باید خودداری نمود و آن ها را به طور کامل همراه آب (و نه شیر) مصرف کرد.
مقدار مصرف: در درمان تشنج ابتدا با مقدار mg/ kg/ day ۱۰ -۱۵ (در دو نوبت منقسم) شروع می شود و سپس مقدار دارو با فواصل هر ۷ روز یک بار mg/ kg/ day ۱۰-۵ افزوده می شود تا به غلظت درمانی mcg/mL ۵۰-۱۵۰ (مقدار نگهدارنده معمول mg/ kg/ day ۳۰ -۶۰) برسد. مقدار مصرف معمول mg/ day ۱۰۰۰- ۲۵۰۰ می باشد که در چند نوبت منقسم مصرف می شود. در صورت تزریق وریدی، انفوزیون mg/ min ۲۰≥ در ۶۰ دقیقه با مقدار mg/kg/day ۱۰-۱۵ در نوبت های منقسم شروع شده و در اسرع وقت به مصرف خوراکی تبدیل شود.
در درمان مانیا ابتدا با مقدار mg/day ۷۵۰-۱۵۰۰ (در دو نوبت منقسم) شروع می شود و سپس مقدار دارو تدریجاً افزوده می شود تا اثرات بالینی آشکار گردند. محدوده مقدار مصرف معمول آن mg/day ۱۰۰۰-۲۰۰۰ می باشد (غلظت درمانیmcg/ml 50-150 و حداکثر مقدار نگهدارنده mg/ kg/day ۶۰).
در درمان پروفیلاکسی میگرن مقدار معمول با قرص های پیوسته رهش، mg/day ۵۰۰-۱۰۰۰ می باشد.
اشکال دارویی
Tablet (Delayed Release): 125mg, 200mg, 250mg, 500mg
Capsule (Extended Release): 300mg
Syrup: 200mg/5ml, 300mg/5ml
Injection: 100mg/ml
Injection (Powder): 400mg