STREPTOMYCIN
موارد مصرف: این دارو همراه با سایر داروهای ضدسل در درمان سل، درمان بروسلوز (همراه با تتراسیکلین)، گرانولوما اینگوئینال، طاعون و تولارمی مصرف می شود. استرپتومایسین همراه با پنی سیلین به عنوان جایگزین جنتامایسین در درمان اندوکاردیت باکتریایی مصرف می شود.
موارد منع مصرف: در صورت ابتلای بیمار به میاستنی گراو نباید مصرف شود.
هشدارها: فاصله زمانی بین دفعات مصرف دارو در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه باید افزایش یابد.
عوارض جانبی: آسیب بخش حلزونی گوش، سمیت برگشت پذیر کلیه، به ندرت کاهش منیــــزیم خون به ویــــژه در مصــــرف طولانی مدت دارو، کولیت پسودوممبران و همچنین واکنش های حساسیت مفرط و پارستزی دهان از عوارض جانبی این دارو هستند.
تـــداخل های دارویی: در صـــورت مصـــرف همزمان سفالوسپورین ها (به ویژه سفالوتین)، آمفوتریسیــــــــن، سیکلوســـپورین و داروهــــای سیتوتوکسیک، خطر بروز سمیت کلیوی (و احتمالاً سمیت گوشی) افزایش می یابد. مصرف همزمان استرپتومایسین با نئوستیگمین و پیریدوستیگمین، اثر این داروها را کاهش می دهد. مصرف همزمان استرپتومایسین با داروهای مسدد عصب-عضله ممکن است موجب ضعف بیشتر عضلات اسکلتی، ضعف تنفسی و حتی آپنه شود. خطر بروز سمیت گوشی در صورت مصرف همزمان استرپتومایسین با داروهای مدر مؤثر بر قوس هنله ممکن است افزایش یابد. از مصرف همزمان این دارو با کاپرئومایسین باید خودداری کرد.
نکات قابل توصیه
۱- دوره درمان سل ممکن است ۲-۱ سال یا حتی بیشتر طول بکشد. با وجود این، در صورت بروز علائم مسمومیت با این دارو، مصرف آن باید قطع شود.
۲- محل تزریق دارو در هر بار تزریق باید عوض شود. تزریق غلظت های بیش از mg/ml 500 توصیه نمی شود.
مقدار مصرف
بزرگسالان: در درمان سل، همراه با سایر داروهای ضدسل، g/day 1 از راه عضلانی تزریق می شود. این مقدار باید در حداقل زمان ممکن از نظر بالینی به ۱ گرم ۳-۲ بار در هفته کاهش یابد. در درمان سایر عفونت های باکتریایی، همراه با سایر داروها، ۱-۰/۲۵ گرم هر ۶ ساعت و در درمان طاعون ۱-۰/۵گرم هر ۶ ساعت تزریق عضلانی می شود. در درمان تولارمی ۵۰۰-۲۵۰ میلی گرم هر ۶ ساعت به مدت ۱۰-۷ روز تزریق عضلانی می شود.
کودکان: در درمان سل، به همراه سایر داروهای ضدسل، mg/kg/day 15-20 (تا حداکثر g/day ۱) و در درمان سایر عفونت های باکتریایی،mg/kg 5-10 هر ۶ ساعت تزریق عضلانی می شود.
اشکال دارویی
Injection: ۱g