هیچ مدرکی مبنی بر اینکه “ورزش روزانه ی کوتاه مدت” می تواند باعث جلوگیری از بروز زوال عقل شود؛ وجود ندارد.
آنالیز: Bazian ویرایش: NHS
دوشنبه، یک اکتبر ۲۰۱۸
فهرست مطالب:
- این مطالعه از کجا منشا گرفت؟
- نوع این تحقیق چه بود؟
- این تحقیق شامل چه چیزی می شود؟
- نتایج اولیه چه بود؟
- محققان نتایج به دست آمده را چگونه تفسیر کردند؟
- نتیجه گیری
” زوال عقل را می توان با روزانه ۱۰ دقیقه ورزش سبک، از بین برد!” این تیتر بسیار خوشبینانه ی Daily mirror بود.
این ادعا به وسیله ی مطالعه ی کوچکی از محققان ژاپنی مطرح شد. شیوه ی کار آن ها به این شکل بود که ۳۶ فرد بزرگسال را به خدمت گرفتند و از آنان خواستند که به مدت ۱۰دقیقه روی دوچرخه ثابت، ورزش سبکی بکنند. سپس از شرکت کنندگان یک تست حافظه گرفتند؛ بدین شکل که حدود ۲۰۰ تصویر را به آن ها نشان دادند و سپس فیلم کوتاهی را برایشان پخش کردند. بعد از تماشای فیلم، گروه دیگری از تصاویر را به آن ها نشان دادند و از آن ها خواستند که مشخص کنند که کدام تصاویر “کاملا یکسان”، “شبیه” و یا “متفاوت” با تصاویر گروه اول است.
محققان دریافتند که افرادی که قبل از انجام تست، ۱۰ دقیقه ورزش کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل که این کار را انجام نداده بودند، در تست حافظه عملکرد بهتری داشتند. علاوه بر این، محققان از ۱۶ نفر از شرکت کنندگان سکنن مغزی گرفتند و بیان کردند که به نظر می رسد انجام فعالیت بدنی، فعالیت مغز را در ناحیه ی هیپوکمپ مغز افزایش می دهد. هیپوکمپ نقش اساسی در ذخیره سازی اطلاعات طولانی مدت دارد.
اگرچه فواید ورزش کردن بر همگان آشکار است، این مطالعه ی خاص توان توجیه این را ندارد که ورزش کوتاه مدت روزانه می تواند خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهد.
(توصیه: در مورد فواید ورزش کردن و میزان مطلوب فعالیت بدنی هفتگی برای داشتن بدنی سالم، مطالعه ی بیشتری بکنید.)
این مطالعه از کجا منشا گرفت؟
این مطالعه به وسیله ی محققانی از دانشگاه Tsukuba در ژاپن اجرا شد. حمایت مالی آن بر عهده ی وزارت آموزش، فرهنگ، ورزش، علوم و تکنولوژی ژاپن، جمعیت ارتقای علم ژاپن، موسسه ی ملی سلامت آمریکا و مرکز پزشکی ورزشی و علوم ورزشی در دانشگاه کالیفرنیا، بود.
این مطالعه در ژورنال PNAS به چاپ رسید.
تیتر Daily Mirror به اشتباه نوشته شده بود. اینمطالعه، یک تحقیق کوچک با مشارکت افراد جوان سالم بدون سابقه ی مشکلی در حافظه بوده است. این شدنی نیست که بخواهیم اثرات مثبت خفیف ورزش بر حافظه را که محققان به آن دست یافتند به عنوان معیاری برای اثبات دستیابی به راهی برای مبارزه با زوال عقل در نظر بگیریم.
نوع این تحقیق چه بود؟
این مطالعه، یک تحقیق تجربی (experimental) با هدف بررسی تأثیر تمرینات کوتاه مدت بر بخش هایی از مغز که مسئول حافظه هستند؛ بود.
تحقیقات قبلی نشان داده بود که بین ورزش کردن موش ها روی تردمیل و تکامل مسیر های عصبی آن ها در ناحیه ی هیپوکمپ (که نقش اساسی در یادگیری و حافظه دارد) رابطه ی مستقیم وجود دارد.
محققان به دنبال آن بود که متوجه شوند آیا اثر مشابهی در انسان نیز وجود دارد یا نه؟ با این وجود، این تحقیق به عنوان یک بررسی مختصر و با مشارکت تعداد کمی از افراد و آن هم بدون پیگیری های بعدی، توانایی اثبات این که آیا ورزش باعث ارتقای حافظه و جلوگیری از زوال عقل در طولانی مدت می شود را ندارد.
این تحقیق شامل چه چیزی می شود؟
در این مطالعه ۳۶ فرد بالغ سالم با میانگین سنی ۲۱ سال حضور داشتند . ۲۰ نفر از آن ها در آزمایش اول و ۱۶نفر در آزمایش دوم مشارکت کردند.
در آزمایش اول، مشارکت کننده ها روی دوچرخه ثابت، ۱۰ دقیقه ورزش سبک انجام دادند. سپس از آن ها یک تست حافظه شامل ۳ قسمت زیر گرفته شد:
- از آن ها خواسته شد که با دقت به ۱۹۶ عکس رنگی نگاه کنند.
- در مرحله ی بعد فیلمی به مدت ۴۵ دقیقه تماشا کردند.
- در مرحله ی آخر ۲۵۶ عکس به آن ها نشان داده شد و از آن ها خواسته شد که مشخص کنند که در مقایسه با عکس های قبلی “یکسان”، “شبیه” و یا متفاوت هستند.
در روز بعد، مشارکت کنندگان (همان گروه اول) در آزمونی مشابه شرکت کردند تنها با این تفاوت که بدون انجام ورزش، فقط به مدت ۱۰ دقیقه روی دوچرخه ثابت نشستند. و این بدین معنی است که آن ها نقش گروه “کنترل خود” را داشتند.
در آزمایش دوم، ۱۶ نفر مشارکت کردند. برای آن ها نیز بعد از ۱۰ دقیقه ورزش یک تست حافظه اجرا شد با این تفاوت که علاوه بر آن از آن ها یک اسکن عملکردی مغز (functional MRI(fMRI)) قبل و بعد از انجام تست حافظه نیز گرفته شد. اسکن های fMRI میزان تغییرات جریان خون قسمت های مختلف داخل مغز( که با میزان فعالیت آن ناحیه از مغز ارتباط دارد) را نمایش می دهند.
نتایج اولیه چه بود؟
محققان دریافتند که انجام ۱۰ دقیقه ورزش سبک باعث ارتقای توانایی مشارکت کننده ها در تشخیص شباهت یا تفاوت تصاویر شد. آزمایش دوم نیز نشان داد که ورزش کردن باعث ارتقای فعالیت مغزی و ارتباطات عصبی در ناحیه ی هیپوکمپ مغز شده است.
محققان نتایج به دست آمده را چگونه تفسیر کردند؟
دانشمندان بیان کردند که یافته های آن ها نشان دهنده ی این است که ورزش سبک نیز همانند یوگا یا tai chi با مکانیسمی ممکن است باعث بهبود حافظه شود. به گفته ی آن ها، مطالعات آینده باید تاثیرات طولانی مدت ورزش سبک منظم بر کاهش حافظه ی وابسته به سن را ارزیابی کنند.
نتیجه گیری
این مطالعه درک ما را در مورد اینکه چگونه ورزش ممکن است تأثیر فوری بر فعالیت مغز ما داشته باشد، افزایش می دهد. البته باید به این موضوع نیز توجه داشت که این مطالعه تنها به بررسی ۱۰ دقیقه ورزش سبک آن هم روی گروه کوچکی از افراد بالغ سالم (با میانگین سنی ۲۱ سال) پرداخته است علاوه بر آن این مطالعه اثر فوری ورزش آن هم روی یک تست حافظه ی ساده را بررسی کرده است.
مواردی که این تحقیق در بیان آن ها ناتوان است، شامل موارد زیر می شود:
- اثرات عنوان شده، صرفا اثرات موقتی و آنی ورزش است یا می تواند باعث بهبود ارتباطات عصبی و در نتیجه تقویت حافظه در طولانی مدت نیز شود؟
- این ارتقای عملکرد تنها مخصوص به این تست حافظه ی خاص است و یا در مورد سایر تست ها نیز صدق می کند؟
- بهترین فرکانس و یا شدت ورزش برای ارتقای فعالیت مغز کدام است؟
- آیا این اثرات در افراد مختلف با سنین و وضعیت سلامتی متفاوت، مشابه است یا نه؟
- آیا خود ورزش کردن می تواند مستقیما باعث ارتقای حافظه و جلوگیری از زوال عقل یا کاهش توانایی های شناختی مغز شود؟
لازم به ذکر است، ورزش منظم دارای مزایای زیادی برای سلامتی و تندرستی است و می تواند بدن را در برابر بسیاری از بیماری های طولانی مدت محافظت کند. برای بزرگسالان هر هفته تا حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی نسبتا شدید توصیه می شود، که بهتر است همراه آن تمرینات تقویتی ۲ روز در هفته نیز انجام شود.
